Collectanea Antiariana Parisina

Namque quoniam Athanasius in Italiam et Galliam pergens sibi iudicium conparauit post mortem aliquorum accusatorum, testium iudicumque et credidit posse se denuo tempore audiri, quo \' eius flagitia uetustate teinporisobscurarentur — cuiconsensum [*](2 referenti A, Ca. c. 7 perrexere Cy 8 episcopis (se. causam dicere; cj. mpra 6)] suppl. id imponere Cou ut ueniant Cou 9 re∗i A 11 faciaem ad A facie ad Cm2 18 cum adhuc γ 20 depositioni Cm2 Cou; cj. p. 49,17 exponendis 25 maiorum A, Ca. c. 28 qm̅ A quando C p. c., Fab 29 morte A 30 iudicumque Cy iuditiumqueA co A quod y 31 qetustas y obscurarentur Fed obscurarunt A, (-rant m2) C obscuraret y )

ex imperaturis benignitate sumserunt —, occurrinius ad Serdicam litteris imperatoris conuenti. quo cum uenissemus, didicimus in media ecclesia Athanasium, Marcellum, omnes sceleratos concilii sententia pulsos et merito singulos pro suis facinoribus praedam-

natos cum Ossio et Protogene sedere simul et disputare et - quod est deterius - diuina misteria celebrare. nec confundebatur Protogenes Serdicae episcopus communicare Marcello haeretico, cuius et sectam et reprobum sensum in concilio quater sententiis episcoporum suscribens propria uoce ipse damnauerat. unde manifestum est, quia sese ipse sua sententia condemnauit, cum se illi communicando participem fecit.

Uerum nos tenentes ecclesiasticae regulae disciplinam et uolentes miseros in aliquantulum iuuare mandauimus illis, qui cum Protogene et Ossio fuerunt, ut de suo coetu damnatus excluderent neque peccatoribus communicarent; deinde una nobiscum audirent ea.

quae a nostris patribus contra ipsos in praeteritum fuerant iudicata. nam liber Marcelli non expectabat accusationem — per se enim aperte haereticus noscebatur - et, ne falsis suggestionibus crederent, non eorum quisquam prauissimam mentem propter locum episcopatus obscurabat. at illi contra haec resistebant — qua ratione, nescimus — nec se noluerunt ab ipsorum communione secernere confirmantes Marcelli haeretici sectam et facinora Athanasi ceterorumque scelera fidei ecclesiasticae pacique praeponebant.

His itaque cognitis nos octoginta episcopi, qui propter pacem confirmandam ecclesiae ex diuersis longisque prouinciis cum ingenti exitu et labore ad Serdicam ueneramus, uidentes haec non sine lacrimis ferebamus. leue enim non erat, quod a se eos dimittere omnino negabant, quos patres nostri merito suis pro criminibus [*](1 maximus ACy, curro Fed; cf. infra p. 66, 1. 30: Maximinum a Triueris A in mg.: Scs iulius urbis rome eps in serdieam synodum iussit fieri 4 co .1 7 protogenes x1 8 cclibrare A !) sardices C Serdices y 10 reprobrum A 15 iuuare sc. asseclah Protogenis et Ossii iuuare Enguiuere A remotos uiuere uel remouere Cou 18 patribus nostris Cy 19 fuerant Cm2y fecerant ACm1 21 non) cum uelnam COli quisque susp. Cou 22 obscurabat Eng obscurant A occultaret uel occultabat Cou illi∗∗∗A restite- bant A 27 longinquisque Cm2γ 30 negabat A )

his itaque communicare nefas duximus neque cum profanis uoluimus sancta domini sacramenta miscere seruantes et tenentes ecclesiasticae (regulae) disciplinam. nam ut non supradictos Ossium a se Protogencmque dimitterent. conscientia forte mala. qua sibi eorum unusquisque metuebant, nudari ab aliquo. quae adpalam fieri magnopere pertimescebant. nec sic in eos audebat eorum aliquis sententiam dicere, ne et se ipse damnaret, quod illis contra interdictum communicassent, quibus communicare nullo genere oporteret.