Metamorphoses

Apuleius

Apuleius. The Golden Ass, being the Metamorphoses of Lucius Apuleius. Adlington, William, translator. Gaselee, Stephen, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1915.

Is finis nobis et sermonis et itineris communis fuit: nam comites utrique ad villulam proximam laevorsum abierunt. Ego vero quod primum ingressu stabulum conspicatus sum, accessi, et de quadam anu caupona illico percontor Estne inquam Hypata haec civitas? Adnuit. Nostine Milouem quendam e primoribus? Arrisit et Vere inquit Primus istic perhibetur Milo, qui extra pomerium et urbem totam colit. Remoto inquam Ioco, parens optima, dic oro et cuiatis sit et quibus deversetur aedibus? Videsne inquit Extremas fenestras, quae foris urbem prospiciunt et altrinsecus fores proximum respicientes angiportum? Inibi iste Milo deversatur ampliter nummatus et longe opulentus, verum extremae avaritiae et sordis infimae infamis homo, foenus denique copiosum sub arrabone auri et argenti crebriter exercens, exiguo Lare inclusus et aerugini semper intentus, cum uxorem etiam calamitatis suae comitem habeat. Neque praeter unicam pascit ancillam et habitu mendicantis semper incedit.

Ad haec ego risum subicio: Benigne inquam Et prospicue Demeas meus in me consuluit, qui peregrinaturum tali viro conciliavit, in cuius hospitio nec fumi nec nidoris nebulam vererer, et cum dicto modico secus progressus ostium accedo et ianuam firmiter oppessulatam pulsare vocaliter incipio.

p.38
Tandem adulescentia quaedam procedens heus tu inquit Qui tam fortiter fores verberasti, sub qua specie mutuari cupis? An tu solus ignoras prater aurum argentumque nullum nos pignus admittere? Meliora inquam Ominare, et potius responde an intra aedes erum tuum offenderunt. Plane; inquit Sed quae causa quaestionis huius?Litteras ei a Corinthio Demea scriptas ad cum reddo. Dum annuntio, inquit Hic ibidem me opperimino, et cum dicto rursum foribus oppessulatis intro capessit. Modico deinde regressa patefactis foribus Rogat te inquit. Intuli me eumque accubantum exiguo admodum grabatulo et commodum cenare incipientem invenio: assidebat pedes uxor et mensa vacua posita, cuius monstratu En inquit Hospitium.Bene ego, et illico ei litteras Demeae trado.