Institutio Oratoria

sed sensus quoque toti, quemadmodum coeperunt, desinunt: venit ex Asia. hoc ipsum quam novum! tribunus plebis venit ex Asia. * eadem tamen periodo et verbum primum ultimum [*]( primum ultimum, suggested by Halm: ultimum primum, ) refertur, tertium iam sermone, adiectum est enim verumtamen venit. interim sententia quidem repetitur, sed non eodem [*]( sed non eodem, added by Meister. ) verborum ordine: quid Cleomenes facere potuit? non enim possum quemquam insimulare falso. quid , inquam, magno opere potuit

prioris etiam sententiae verbum ultimum ac sequentis primum [*]( primum added by Badius. ) frequenter est idem, quo quidem schemate utuntur poetae saepius:

1. Pierides, vos haec facietis maxima Gallo,
2. Gallo , cuius amor tantum mihi crescit in horas.

aliquando , sicut in geminatione verborum diximus, initia quoque et clausulae sententiarum alis, sed non alio tendentibus verbis inter se consonant. initia hoc modo: dediderim periculis omnibus, obtulerim insidiis, obiecerim invidiae. rursus clausulae ibidem statim, vos enim statuistis, vos sententiam dixistis, vos iudicavistis. hoc alii συνωνυμίαν alii disiunctionem vocant, utrumque, etiamsi est diversum, recte; nam est nominum idem significantium separatio. congregantur quoque verba idem significantia. quae cum ita sint, Catilina, perge quo coepisti; egredere aliquando ex urbe, patent portae, proficiscere.

et in eundem alio libro: abiit , excessit, erupit, evasit. hoc Caecilio πλεονασμός

non video. nam et geminatio et repetitio et qualiscunque adiectio πλεονασμός videri potest. nec verba modo, sed sensus quoque idem facientes acervantur: perturbatio istum mentis et quaedam scelerum offusa caligo et ardentes furiarum faces excitarunt.

congeruntur et diversa: mulier , tyranni saeva crudelitas, patris amor, ira praeceps, temeritatis dementia. sed apud Ovidium:

1. sed grave Nereidum numen, sed corniger Ammon,
2. sed quae visceribus veniebat belua ponti
3. exsaturanda meis.