Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. ut faciuntque tui, sidus iuvenale, nepotes,
  2. per tua perque sui facta parentis eant;
  3. sic adsueta tuis semper Victoria castris
  4. nunc quoque se praestet notaque signa petat,
  5. Ausoniumque ducem solitis circumvolet alis,
  6. ponat et in nitida laurea serta coma,
  7. per quem bella geris, cuius nunc corpore pugnas,
  8. auspicium cui das grande deosque tuos,
  9. dimidioque tui praesens es et aspicis [*](et (es) respicis: es et aspicis σ ) urbem,
  10. dimidio procul es saevaque bella geris;
  11. hic tibi sic redeat superato victor ab hoste,
  12. inque coronatis fulgeat altus equis,—
  13. parce, precor, fulmenque tuum, fera tela, reconde,
  14. heu nimium misero cognita tela mihi!
  15. parce, pater patriae, nec nominis inmemor huius
  16. olim placandi spem mihi tolle tui
  17. non precor ut redeam, quamvis maiora petitis
  18. credibile est magnos saepe dedisse deos;
  19. mitius exilium si das propiusque roganti,
  20. pars erit ex poena magna levata mea.