Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. vita data est, citraque necem tua constitit ira,
  2. o princeps parce viribus use tuis!
  3. insuper accedunt, te non adimente, paternae,
  4. tamquam vita parum muneris esset, opes.
  5. nec mea decreto damnasti facta senatus,
  6. nec mea selecto iudice iussa fuga est.
  7. tristibus invectus verbis—ita principe dignum—
  8. ultus es offensas, ut decet, ipse tuas.
  9. adde quod edictum, quamvis immite minaxque,
  10. attamen in poenae nomine lene fuit;
  11. quippe relegatus, non exul, dicor in illo,
  12. privaque fortunae sunt ibi verba meae.
  13. nulla quidem sano gravior mentisque potenti
  14. poena est, quam tanto displicuisse viro;
  15. sed solet interdum fieri placabile numen:
  16. nube solet pulsa candidus ire dies.
  17. vidi ego pampineis oneratam vitibus ulmum,
  18. quae fuerat saevi fulmine tacta Iovis.
  19. ipse licet sperare vetes, sperabimus usque [*](utque vel atque: usque Heinsius);
  20. hoc unum fieri te prohibente potest,