Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Fictaque sacra facit dicitque precantia verba;
  2. Dat populus sacris, dat pater ipse viam.
  3. Iam prope limen erat — patrias vagitus ad auris
  4. Venit, et indicio proditur ille suo!
  5. Eripit infantem mentitaque sacra revelat
  6. Aeolus; insana regia voce sonat.
  7. Ut mare fit tremulum, tenui cum stringitur aura,
  8. Ut quatitur tepido fraxina virga Noto,
  9. Sic mea vibrari pallentia membra videres;
  10. Quassus ab inposito corpore lectus erat.
  11. Inruit et nostrum vulgat clamore pudorem,
  12. Et vix a misero continet ore manus.
  13. Ipsa nihil praeter lacrimas pudibunda profudi;
  14. Torpuerat gelido lingua retenta metu.
  15. Iamque dari parvum canibusque avibusque nepotem
  16. Iusserat, in solis destituique locis.
  17. Vagitus dedit ille miser — sensisse putares —
  18. Quaque suum poterat voce rogabat avum.
  19. Quid mihi tunc animi credis, germane, fuisse —
  20. Nam potes ex animo colligere ipse tuo —