Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. cetera qui vitae servaret munia recto
  2. more, bonus sane vicinus, amabilis hospes,
  3. comis in uxorem, posset qui ignoscere servis
  4. et signo laeso non insanire lagoenae,
  5. posset qui rupem et puteum vitare patentem.[*]()
  6. hic ubi cognatorum opibus curisque refectus
  7. expulit elleboro morbum bilemque meraco,
  8. et redit ad sese: “pol, me occidistis, amici,
  9. non servastis,” ait, “cui sic extorta voluptas
  10. et demptus per vim mentis gratissimus error.”
    11. p.436
  11. Nimirum sapere est abiectis utile nugis,
  12. et tempestivum pueris concedere ludum,
  13. ac non verba sequi fidibus modulanda Latinis,
  14. sed verae numerosque modosque ediscere vitae,
  15. quocirca mecum loquor haec tacitusque recordor:
  16. Si tibi nulla sitim finiret copia lymphae,
  17. narrares medicis: quod, quanto plura parasti,
  18. tanto plura cupis, nulline faterier audes?
  19. si volnus tibi monstrata radice vel herba
  20. non fieret levius, fugeres radice vel herba