Satires

Horace

Horace. The Works of Horace. Vol. II. Smart, Christopher, editor. Philadelphia: J. Whetham, 1836.

  1. filius inmaturus obisset, flere. quis esset
  2. finis, ni sapiens sic Nomentanus amicum
  3. tolleret: “heu, Fortuna, quis est crudelior in nos
  4. te Deus? ut semper gaudes inludere rebus
  5. humanis!” Varius mappa conpescere risum
  6. vix poterat. Balatro suspendens omnia naso
  7. “haec est condicio vivendi” aiebat, “eoque
  8. responsura tuo numquam est par fama labori.
  9. tene, ut ego accipiar laute, torquerier omni
  10. sollicitudine districtum, ne panis adustus,
  11. ne male conditum ius adponatur, ut omnes
  12. praecincti recte pueri comptique ministrent.
  13. adde hos praeterea casus, aulaea ruant si,
  14. ut modo; si patinam pede lapsus frangat agaso.
  15. sed convivatoris, uti ducis, ingenium res
  16. adversae nudare solent, celare secundae.”
  17. Nasidienus ad haec “tibi Di, quaecumque preceris,
  18. commoda dent: ita vir bonus es convivaque comis”
  19. et soleas poscit. tum in lecto quoque videres
  20. stridere secreta divisos aure susurros.’