Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- ardua tecta petit stabuli et de culmine summo
- pastorale canit signum cornuque recurvo
- Tartaream intendit vocem, qua protinus omne
- contremuit nemus et silvae insonuere profundae;
- audiit et Triviae longe lacus, audiit amnis
- sulfurea Nar albus aqua fontesque Velini,
- et trepidae matres pressere ad pectora natos.
- Tum vero ad vocem celeres, qua bucina signum
- dira dedit, raptis concurrunt undique telis
- indomiti agricolae; nec non et Troïa pubes
- Ascanio auxilium castris effundit apertis.
- Direxere acies. Non iam certamine agresti,
- stipitibus duris agitur sudibusve praeustis,
- sed ferro ancipiti decernunt atraque late
- horrescit strictis seges ensibus aeraque fulgent
- sole lacessita et lucem sub nubila iactant:
- fluctus uti primo coepit cum albescere vento,