Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- pocula bina novo spumantia lacte quotannis,
- craterasque duo statuam tibi pinguis olivi,
- et multo in primis hilarans convivia Baccho,—
- ante focum, si frigus erit, si messis, in umbra,—
- vina novum fundam calathis Ariusia nectar.
- cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon;
- saltantis satyros imitabitur Alphesiboeus.
- Haec tibi semper erunt, et cum solemnia vota
- reddemus Nymphis, et cum lustrabimus agros.
- Dum iuga montis aper, fluvios dum piscis amabit,
- dumque thymo pascentur apes, dum rore cicadae,
- semper honos nomenque tuum laudesque manebunt;
- ut Baccho Cererique, tibi sic vota quotannis
- agricolae facient: damnabis tu quoque votis.
- Quae tibi, quae tali reddam pro carmine dona?
- Nam neque me tantum venientis sibilus austri,
- nec percussa iuvant fluctu tam litora, nec quae
- saxosas inter decurrunt flumina valles.
- Hac te nos fragili donabimus ante cicuta:
- haec nos, “Formosum Corydon ardebat Alexim,”
- haec eadem docuit, “Cuium pecus, an Meliboei?”
- At tu sume pedum, quod, me cum saepe rogaret,
- non tulit Antigenes—et erat tum dignus amari—
- formosum paribus nodis atque aere, Menalca.