De Rerum Natura

Lucretius

-

  1. nec reperire potes tibi quid sit saepe mali, cum
  2. ebrius urgeris multis miser undique curis
  3. atque animo incerto fluitans errore vagaris.'
  4. Si possent homines, proinde ac sentire videntur
  5. pondus inesse animo, quod se gravitate fatiget,
  6. e quibus id fiat causis quoque noscere et unde
  7. tanta mali tam quam moles in pectore constet,
  8. haut ita vitam agerent, ut nunc plerumque videmus
  9. quid sibi quisque velit nescire et quaerere semper,
  10. commutare locum, quasi onus deponere possit.
  11. exit saepe foras magnis ex aedibus ille,
  12. esse domi quem pertaesumst, subitoque revertit,
  13. quippe foris nihilo melius qui sentiat esse.
  14. currit agens mannos ad villam praecipitanter
  15. auxilium tectis quasi ferre ardentibus instans;
  16. oscitat extemplo, tetigit cum limina villae,
  17. aut abit in somnum gravis atque oblivia quaerit,
  18. aut etiam properans urbem petit atque revisit.
  19. hoc se quisque modo fugit, at quem scilicet, ut fit,
  20. effugere haut potis est: ingratius haeret et odit
  21. propterea, morbi quia causam non tenet aeger;
  22. quam bene si videat, iam rebus quisque relictis
  23. naturam primum studeat cognoscere rerum,
  24. temporis aeterni quoniam, non unius horae,
  25. ambigitur status, in quo sit mortalibus omnis
  26. aetas, post mortem quae restat cumque manendo.
  27. Denique tanto opere in dubiis trepidare periclis
  28. quae mala nos subigit vitai tanta cupido?
  29. certe equidem finis vitae mortalibus adstat
  30. nec devitari letum pote, quin obeamus.
  31. praeterea versamur ibidem atque insumus usque
  32. nec nova vivendo procuditur ulla voluptas;
  33. sed dum abest quod avemus, id exsuperare videtur
  34. cetera; post aliud, cum contigit illud, avemus
  35. et sitis aequa tenet vitai semper hiantis.
  36. posteraque in dubiost fortunam quam vehat aetas,
  37. quidve ferat nobis casus quive exitus instet.
  38. nec prorsum vitam ducendo demimus hilum
  39. tempore de mortis nec delibare valemus,
  40. quo minus esse diu possimus forte perempti.
  41. proinde licet quod vis vivendo condere saecla,
  42. mors aeterna tamen nihilo minus illa manebit,
  43. nec minus ille diu iam non erit, ex hodierno
  44. lumine qui finem vitai fecit, et ille,
  45. mensibus atque annis qui multis occidit ante.
  1. Avia Pieridum peragro loca nullius ante
  2. trita solo. iuvat integros accedere fontis
  3. atque haurire, iuvatque novos decerpere flores
  4. insignemque meo capiti petere inde coronam,
  5. unde prius nulli velarint tempora musae;
  6. primum quod magnis doceo de rebus et artis
  7. religionum animum nodis exsolvere pergo,
  8. deinde quod obscura de re tam lucida pango
  9. carmina musaeo contingens cuncta lepore.
  10. id quoque enim non ab nulla ratione videtur;
  11. nam vel uti pueris absinthia taetra medentes
  12. cum dare conantur, prius oras pocula circum
  13. contingunt mellis dulci flavoque liquore,
  14. ut puerorum aetas inprovida ludificetur
  15. labrorum tenus, interea perpotet amarum
  16. absinthi laticem deceptaque non capiatur,
  17. sed potius tali facto recreata valescat,
  18. sic ego nunc, quoniam haec ratio plerumque videtur
  19. tristior esse quibus non est tractata, retroque
  20. volgus abhorret ab hac, volui tibi suaviloquenti
  21. carmine Pierio rationem exponere nostram
  22. et quasi musaeo dulci contingere melle;
  23. si tibi forte animum tali ratione tenere
  24. versibus in nostris possem, dum percipis omnem
  25. naturam rerum ac persentis utilitatem.
  26. Sed quoniam docui cunctarum exordia rerum
  27. qualia sint et quam variis distantia formis
  28. sponte sua volitent aeterno percita motu
  29. quoque modo possit res ex his quaeque creari,
  30. nunc agere incipiam tibi quod vehementer ad has res
  31. attinet esse ea quae rerum simulacra vocamus,
  32. quae quasi membranae vel cortex nominitandast,
  33. atque animi quoniam docui natura quid esset
  34. et quibus e rebus cum corpore compta vigeret
  35. quove modo distracta rediret in ordia prima,
  36. nunc agere incipiam tibi, quod vehementer ad has res
  37. attinet esse ea quae rerum simulacra vocamus,
  38. quod speciem ac formam similem gerit eius imago,
  39. cuius cumque cluet de corpore fusa vagari;
  40. quae quasi membranae summo de corpore rerum
  41. dereptae volitant ultroque citroque per auras,
  42. atque eadem nobis vigilantibus obvia mentes
  43. terrificant atque in somnis, cum saepe figuras
  44. contuimur miras simulacraque luce carentum,
  45. quae nos horrifice languentis saepe sopore
  46. excierunt ne forte animas Acherunte reamur
  47. effugere aut umbras inter vivos volitare
  48. neve aliquid nostri post mortem posse relinqui,
  49. cum corpus simul atque animi natura perempta
  50. in sua discessum dederint primordia quaeque.
  51. dico igitur rerum effigias tenuisque figuras
  52. mittier ab rebus summo de cortice eorum;
  53. id licet hinc quamvis hebeti cognoscere corde.
  54. Principio quoniam mittunt in rebus apertis
  55. corpora res multae, partim diffusa solute,
  56. robora ceu fumum mittunt ignesque vaporem,
  57. et partim contexta magis condensaque, ut olim
  58. cum teretis ponunt tunicas aestate cicadae,
  59. et vituli cum membranas de corpore summo
  60. nascentes mittunt, et item cum lubrica serpens
  61. exuit in spinis vestem; nam saepe videmus
  62. illorum spoliis vepres volitantibus auctas.
  63. quae quoniam fiunt, tenuis quoque debet imago
  64. ab rebus mitti summo de corpore rerum.
  65. nam cur illa cadant magis ab rebusque recedant
  66. quam quae tenvia sunt, hiscendist nulla potestas;
  67. praesertim cum sint in summis corpora rebus
  68. multa minuta, iaci quae possint ordine eodem
  69. quo fuerint et formai servare figuram,
  70. et multo citius, quanto minus indupediri
  71. pauca queunt et quae sunt prima fronte locata.
  72. nam certe iacere ac largiri multa videmus,
  73. non solum ex alto penitusque, ut diximus ante,
  74. verum de summis ipsum quoque saepe colorem.
  75. et volgo faciunt id lutea russaque vela
  76. et ferrugina, cum magnis intenta theatris
  77. per malos volgata trabesque trementia flutant;
  78. namque ibi consessum caveai supter et omnem
  79. scaenai speciem patrum matrumque deorsum
  80. inficiunt coguntque suo fluitare colore.
  81. et quanto circum mage sunt inclusa theatri
  82. moenia, tam magis haec intus perfusa lepore
  83. omnia conrident correpta luce diei.
  84. ergo lintea de summo cum corpore fucum
  85. mittunt, effigias quoque debent mittere tenvis
  86. res quaeque, ex summo quoniam iaculantur utraque.
  87. sunt igitur iam formarum vestigia certa,
  88. quae volgo volitant subtili praedita filo
  89. nec singillatim possunt secreta videri.
  90. Praeterea omnis odor fumus vapor atque aliae res
  91. consimiles ideo diffusae rebus abundant,