De Rerum Natura

Lucretius

-

  1. dum veniant aliae ac suppleri summa queatur;
  2. inter dum resilire tamen coguntur et una
  3. principiis rerum spatium tempusque fugai
  4. largiri, ut possint a coetu libera ferri.
  5. quare etiam atque etiam suboriri multa necessest,
  6. et tamen ut plagae quoque possint suppetere ipsae,
  7. infinita opus est vis undique materiai.
  8. Illud in his rebus longe fuge credere, Memmi,
  9. in medium summae quod dicunt omnia niti
  10. atque ideo mundi naturam stare sine ullis
  11. ictibus externis neque quoquam posse resolvi
  12. summa atque ima, quod in medium sint omnia nixa,
  13. ipsum si quicquam posse in se sistere credis,
  14. et quae pondera sunt sub terris omnia sursum
  15. nitier in terraque retro requiescere posta,
  16. ut per aquas quae nunc rerum simulacra videmus;
  17. et simili ratione animalia suppa vagari
  18. contendunt neque posse e terris in loca caeli
  19. reccidere inferiora magis quam corpora nostra
  20. sponte sua possint in caeli templa volare;
  21. illi cum videant solem, nos sidera noctis
  22. cernere et alternis nobiscum tempora caeli
  23. dividere et noctes parilis agitare diebus.
  24. sed vanus stolidis haec * * *
  25. amplexi quod habent perv * * *
  26. nam medium nihil esse potest * * *
  27. infinita; neque omnino, si iam medium sit,
  28. possit ibi quicquam consistere * * *
  29. quam quavis alia longe ratione * * *
  30. omnis enim locus ac spatium, quod inane vocamus,
  31. per medium, per non medium, concedere debet
  32. aeque ponderibus, motus qua cumque feruntur.
  33. nec quisquam locus est, quo corpora cum venerunt,
  34. ponderis amissa vi possint stare in inani;
  35. nec quod inane autem est ulli subsistere debet,
  36. quin, sua quod natura petit, concedere pergat.
  37. haud igitur possunt tali ratione teneri
  38. res in concilium medii cuppedine victae.
  39. Praeterea quoniam non omnia corpora fingunt
  40. in medium niti, sed terrarum atque liquoris
  41. umorem ponti magnasque e montibus undas,
  42. et quasi terreno quae corpore contineantur,
  43. at contra tenuis exponunt aeris auras
  44. et calidos simul a medio differrier ignis,
  45. atque ideo totum circum tremere aethera signis
  46. et solis flammam per caeli caerula pasci,
  47. quod calor a medio fugiens se ibi conligat omnis,
  48. nec prorsum arboribus summos frondescere ramos
  49. posse, nisi a terris paulatim cuique cibatum
  50. ---
  51. ---
  52. ---
  53. ---
  54. ---
  55. ---
  56. ---
  57. ---
  58. ne volucri ritu flammarum moenia mundi
  59. diffugiant subito magnum per inane soluta
  60. et ne cetera consimili ratione sequantur
  61. neve ruant caeli tonitralia templa superne
  62. terraque se pedibus raptim subducat et omnis
  63. inter permixtas rerum caelique ruinas
  64. corpora solventes abeat per inane profundum,
  65. temporis ut puncto nihil extet reliquiarum
  66. desertum praeter spatium et primordia caeca.
  67. nam qua cumque prius de parti corpora desse
  68. constitues, haec rebus erit pars ianua leti,
  69. hac se turba foras dabit omnis materiai.
  70. Haec sic pernosces parva perductus opella;
  71. namque alid ex alio clarescet nec tibi caeca
  72. nox iter eripiet, quin ultima naturai
  73. pervideas: ita res accendent lumina rebus.
  1. Suave, mari magno turbantibus aequora ventis
  2. e terra magnum alterius spectare laborem;
  3. non quia vexari quemquamst iucunda voluptas,
  4. sed quibus ipse malis careas quia cernere suavest.
  5. suave etiam belli certamina magna tueri
  6. per campos instructa tua sine parte pericli;
  7. sed nihil dulcius est, bene quam munita tenere
  8. edita doctrina sapientum templa serena,
  9. despicere unde queas alios passimque videre
  10. errare atque viam palantis quaerere vitae,
  11. certare ingenio, contendere nobilitate,
  12. noctes atque dies niti praestante labore
  13. ad summas emergere opes rerumque potiri.
  14. o miseras hominum mentes, o pectora caeca!
  15. qualibus in tenebris vitae quantisque periclis
  16. degitur hoc aevi quod cumquest! nonne videre
  17. nihil aliud sibi naturam latrare, nisi ut qui
  18. corpore seiunctus dolor absit, mente fruatur
  19. iucundo sensu cura semota metuque?
  20. ergo corpoream ad naturam pauca videmus
  21. esse opus omnino: quae demant cumque dolorem,
  22. delicias quoque uti multas substernere possint