Academica

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis. Scripta Quae Manserunt Omnia. Plasberg, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1908.

Vides autem eadem ipse; didicisti enim non posse nos Amafinii[*](Amafinii x -fanii *g*d ) aut Rabirii similes esse, qui nulla arte adhibita de rebus ante oculos positis vulgari sermone disputant, nihil definiunt nihil partiuntur nihil apta interrogatione concludunt, nullam denique artem esse nec dicendi nec

p.3
disserendi putant; nos autem praeceptis dialecticorum et oratorum etiam,[*](etiam *gp et w ) quoniam[*](cf. Quint. inst. 2, 20, 9) utramque vim virtutem esse nostri putant, sic parentes ut legibus verbis quoque[*](quamquam *d ) novis cogimur uti, quae docti ut dixi a Graecis petere malent,[*](malent n mallent *g*d ) indocti ne a nobis quidem accipient,[*](accipient Dav. ) ut[*](-unt *g*d ) frustra omnis suscipiatur labor.[*](add.gmw)

Iam vero physica, si Epicurum id est si Democritum probarem, possem[*](possum x ) scribere ita plane ut Amafinius.[*](Amafinius s -fanius *g*d ) quid est enim magnum, cum causas rerum efficientium sustuleris, de corpusculorum (ita enim appellat atomos) concursione fortuita loqui? nostra tu physica[*](physicam *d ) nosti; quae cum[*](cum om. w ) contineantur ex effectione et ex materia ea quam fingit et format effectio, adhibenda etiam[*](etaim *g enim *d ) geometria est; quam[*](quam *g quoniam *d ) quibusnam quisquam enuntiare verbis aut quem ad intellegendum poterit adducere? Haec ipsa de vita et moribus et de expetendis fugiendisque rebus illi simpliciter, pecudis enim et[*](illi enim simpl. pec. et *d ) hominis idem bonum esse censent; apud nostros autem[*](autem Lb. ) non ignoras quae sit et quanta subtilitas.

sive enim[*](enim *g*d ) Zenonem sequare, magnum est efficere ut quis intellegat quid sit illud verum et simplex bonum quod non possit ab honestate seiungi (quod bonum quale sit negat omnino Epicurus se [*](add. Lb.) sine voluptatibus sensum moventibus ne[*](ne Dur. nec *g*d ) suspicari quidem [*](add. Dur.)); si vero Academiam veterem persequemur,[*](persequamur p 1 w -quimur m suspicamur n ) quam nos[*](nos g m s non *g*d ) ut scis probamus, quam erit[*](erunt Ern. ) illa acute explicanda nobis, quam argute quam obscure etiam contra Stoicos disserendum. Totum igitur illud[*](igitur illud *dn illud igitur *g ) philosophiae studium mihi quidem ipse sumo et ad vitae constantiam quantum[*](quantam *d ) possum

p.4
et ad delectationem animi, nec ullum arbitror, ut apud Platonem[*](Plat. Tim. 47 B) est, maius aut melius a diis datum munus homini;

sed meos amicos in quibus est studium in Graeciam mitto id est[*](id est om. g ) ad Graecos ire iubeo,[*](id ... iubeo del. Lb. ) ut ex [a][*](ex [a] Ha. ca a *g*d ) fontibus potius hauriant quam[*](haur. riu. quam (hoc in ras.) sectentur p ) rivulos consectentur. quae autem nemo adhuc docuerat nec erat unde studiosi scire possent, ea quantum potui (nihil enim magnopere meorum miror) feci ut essent nota nostris; a Graecis enim peti non poterant ac post L. Aelii[*](L. Aelii Camer. Laelii *g*d ) nostri occasum ne a Latinis quidem. et tamen in illis veteribus nostris, quae Menippum imitati non interpretati quadam hilaritate conspersimus, multa admixta ex intima philosophia, multa dicta dialectice, quae quo facilius minus docti intellegerent, iucunditate quadam ad legendum invitati; in laudationibus, in his ipsis antiquitatum prooemiis[*](prohemiss *d praemiis *g ) philosophiae more [*](add. Pl.) scribere voluimus,[*](uolumus p ) si modo consecuti sumus.'