Academica

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis. Scripta Quae Manserunt Omnia. Plasberg, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1908.

Ex hac descriptione[*](discr. mue. ) agendi quoque aliquid in vita et officii ipsius initium reperiebatur, quod erat in conservatione sui et in appetitione [*](add. Pl.) earum rerum quas natura praescriberet. hinc gignebatur fuga desidiae voluptatumque contemptio, ex quo laborum dolorumque susceptio multorum magnorumque [*](add.w; anet magn.?) recti honestique causa et earum rerum quae erant congruentes cum praescriptione[*](descriptione *d ) naturae; unde et amicitia exsistebat et iustitia atque aequitas, eaeque et voluptatibus et multis vitae commodis anteponebantur. Haec quidem fuit apud eos morum institutio et eius partis[*](partis Wa. artis *g*d ) quam primam posui forma atque descriptio.

De[*](cf. Lact. inst. 7,3,1) natura autem (id enim sequebatur) ita dicebant[*](docebant *g ) ut eam dividerent in res duas, ut altera esset

p.11
efficiens, altera autem quasi huic se praebens, eaque[*](ea qua Man. ex qua Turn. ex eaque Mue. ea nominativus ) efficeretur[*](efficerentur *gr 1 ) aliquid. in eo quod efficeret vim esse censebant, in eo autem quod efficeretur tantum modo[*](tantum modo om. *d ) materiam quandam; in utroque tamen utrumque: neque enim materiam ipsam cohaerere potuisse si nulla vi contineretur, neque vim sine aliqua materia; nihil est enim quod non alicubi esse cogatur. sed quod ex utroque, id iam corpus et quasi qualitatem quandam nominabant—dabitis[*](habitis *g ) enim profecto ut in rebus inusitatis, quod Graeci ipsi faciunt a quibus haec iam diu tractantur, utamur verbis interdum inauditis.'