Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- quaedam inquit nudum † reduc †
- “en hic in roseis latet papillis.”
- sed te iam ferre Herculi labos est:
- tanto ten fastu negas, amice?
- dic nobis ubi sis futurus, ede
- audacter, committe, crede luci.
- nunc te lacteolae tenent puellae?
- si linguam clauso tenes in ore,
- fructus proicies amoris omnes:
- verbosa gaudet Venus loquella.
- vel vi vis, licet obseres palatum,
- dum veri sis particeps amoris.
- O rem ridiculam, Cato, et iocosam
- dignamque auribus et tuo cachinno.
- ride, quidquid amas, Cato, Catullum:
- res est ridicula et nimis iocosa.
- deprendi modo pupulum puellae
- trusantem: hunc ego, si placet Dionae,
- pro telo rigida mea cecidi.
- Pulchre convenit improbis cinaedis,
- Mamurrae pathicoque Caesarique.
- nec mirum: maculae pares utrisque,
- urbana altera et illa Formiana,
- impressae resident nec eluentur:
- morbosi pariter gemelli utrique,
- uno in lecticulo erudituli ambo,
- non hic quam ille magis vorax adulter,
- rivales socii puellularum:
- pulchre convenit improbis cinaedis.
- Caeli, Lesbia nostra, Lesbia illa,
- illa Lesbia, quam Catullus unam
- plus quam se atque suos amavit omnes,
- nunc in quadriviis et angiportis
- glubit magnanimi Remi nepotes.
- Non custos si fingar ille Cretum,
- non si Pegaseo ferar volatu,
- non Ladas ego pinnipesve Perseus,
- non Rhesi niveae citaeque bigae:
- adde huc plumipedes volatilesque,
- ventorumque simul require cursum,
- quos vinctos, Cameri, mihi dicares:
- defessus tamen omnibus medullis
- et multis langoribus peresus
- essem te mihi, amice, quaeritando.
- Bononiensis Rufa Rufulum fellat,
- uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis
- vidistis ipso rapere de rogo cenam,
- cum devolutum ex igne prosequens panem
- ab semiraso tunderetur ustore.
- Num te leaena montibus Libystinis
- aut Scylla latrans infima inguinum parte
- tam mente dura procreavit ac taetra,
- ut supplicis vocem in novissimo casu
- contemptam haberes, ah nimis fero corde?