Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
Ἔτι μέμνησαι ἡμῶν εἰς Ρώμην ἀπηρκὼς καὶ θεώμενος οἵα οὐ πρότερον πείθων τε σαυτὸν ὡς οὐκ ἐστι yfj αὕτη, ἀλλ’ οὐρανοῦ μοῖρά τις; ἡμᾶς μὲν γὰρ σοῦ μεμνῆσθαι θαυμαστὸν [*](7 Vi γ', ρκέ (=(??)ι). Va ε', νβ'. S γ', ϥζ (= SI) et ς', οβ' (= Sii). Vi [μδ']. Ωινδ σξα') [*](6 cf, ep. 1200. Salzmann 38 8 Sievers 77 not 41. Seeck 185. 322) [*](4 εἰ inser γ1 5 ἀγέλαις scripsi ut coni Re ἀγέλαι VVa sed in hoc λᾶι suppl 01"^ Ι νέων suppl F’ Ι εδωρία scripsi coU Long. I 9, 2 τοσαύτης δὴ πάντα κατεχούσης εὐωρίας οἱ ἁπαλοὶ καὶ νέοι μιμηταὶ τῶν ἀκουομένων ἐγίνοντο εὐωρίαι libri Wolf 6 ἀρχῆς κυρίωςΓa sed suppl m* 9 Ἔτι—426, 2 φίλων prae- missis verbis ἄλλοι δὲ ἐν βραχέσι μέγιστα περὶ αὐτῆς (Κων- στατ̓́ινονπολεως) εἰρήκασιν, οIον καὶ τὸ τοῦ σοφιστοῦ ἐκείνου τοῦ πάνυ φίλου καὶ οἰκείου, ὅπερ ἐν ὀλίγῳ μέγιστον ἐκεΙνος ἐν ἐπιστολν͂ πρός τινα φησὶ περὶ αὐτῆς οὕτω πως εὐθὺς ἐν ἀρχν͂ τῆς ἐπιστολῆς. εἰ καλῶς μέμνημαι τῶν ῥημάτων αὐτῶν, λἐ- λέγων citat Manuel Chrysoloras σνγκρ. τῆς παλαιᾶς καὶ νέας ῥώμης (Hist. Byz. t. XXI p. 81 ed. Venet. 1729), e quo hause- runt Poggius de varietate fortunae 20 p. 6 ed. Par. 1723 ΝΒο mam . . . ab Libanio (ita codd. optimi; Idicnano vel Livio edd.) doctissimo Graeco auctore, cutn ad amicum suum scriberet Βο- mam videre cupientem, κο,τ urbem sed quandam quasi caeli par- tem appellatam et Cincius Bomauus or. anno 1433 ad Sigis- mundmu de Roma habita (ed. Lehnerdt, Zeitschr. f. vergl. Literaturgesch. XIV, 168, cf. A. Wilmanns, Γενεθλιακόν z. Butt- mannstage p. 79) qui ut Aristidis laudat verba οδκ ἔστι ῥώμα ἀλλ’ο“ανοῦ μέρος τι 9 δτι Ειι ἆρα Chrys j δπειρηκὼςγa 10 οδκ- έτι VaSiVi I αὕτη scripsi ut Chrys αὕτη Vind ταύτῃ VVa Wolf ταύτῃ SII ταῦτα SiVi „aut ταύτῃ aut αὕτη aut ταῦτα“ Re 425, 11 οὖν οὐ Vind Ι μέρος Chrya Cinc)
ἀλλ’ ἴσως οὐκ ὀρθῶς ἠρόμην. σὺ γὰρ οὐδ’ εἰ τοῦ Ὀλύμπου κοινωνήσαις τοῖς θεοῖς, οὐκ ἴσθ’ ὅπως ἐπιλήσῃ τοῦ ἐρωμένου. μὴ θαυμάσῃς δὲ εἰ σὸν ἔφην ἐρώμενον ἐμαυτόν, νέου πρεσβύτερον.
ἐρᾷς γάρ, καὶ τὸ πραττόμενον εἴρηται, καὶ ἅμα παλαιὸν τοῦτό γε καὶ περὶ Σω- κράτη συμβάν. ἤρα γὰρ τὰ μειράκια τοῦ γέροντος.
ἔχεις δὲ καὶ κοινωνὸν τοῦ πάθους Κλημάτιον τουτονὶ δεινῶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκρατημένον καὶ οὐδὲν οὔτε λέγειν οὔτ᾿ ἀκούειν ἀνεχόμενον πλὴν ὅ τι εἰς ἐμὲ φέροι.
τοῦτον ἥκοντα μὲν εὐθὺς εἰς τὸ βουλευτήριον εἰσήγομεν ἐπ’ ἀκρόασιν, καὶ ἦν τοῦτο Κληματίῳ μεῖζον ἢ στρατοπέδων ἄρξαι, μικρὸν δὲ ὕστε- ρον ἀρρωστήσας μόνην εἶχον τὸν ἄνδρα παραψυχήν, καὶ διὰ τοῦτον οὐκ ἐπέκλυσε τὴν ψυχὴν λύπη, παρών τε γὰρ ἐκού- φιζε καὶ ἀπόντος ἡ παρουσίας ἐλπὶς ἤρκει βοηθεῖν.
ἐπεὶ [*](6 Plat. conv. p. 217 Bsq. 8 cf. ep. 430. Seeck 110) [*](1 αὐτοῖς Chrys Ι καταφρονοῦμεν V sed υ in ι corr m4, Wolf τοῖς θεοῖς 3 θεῶ Sl 4 μὴ — 5 ἐρώμενον in marg Vi2 5 ὁρᾶς Va 6 περὶ Σωκράτη scripsi e V sed η in ει corr m3, Va παρὰ σω- κράτει S ViVind Wolf 7 τὰ μειράκια τοῦ γέροντος scripsi eVVa SI τοῦ γέροντος τὰ μειράκια SIIVind Wolf Ι ἔχῃς Va Wolf γρ τοῦ θεοῦ 9 τούτου Sl Ι οὔτε λέγειν οὔτ᾿ ἀκούειν scripsi e VVaSlVi οὔτ᾿ ἀκούειν οὔτε λέγειν SIIVind Wolf Ι οὔτε Vi 10 ὅτι VVaSII Wolf 10 τοῦτον—11 εἰσήγομεν praemissis verbis (βουλευτήριον) καὶ τὸ σχολεῖον ἐν ᾧ ἐδίδασκον καὶ ἠγωνίζοντο οἱ διδάσκαλοι. Λι- βάνιος ἐν ἐπιστολῇ citat Thomas Mag. b. v. βουλευτήριον p. 59, 18 R 10 φέρει Vi 11 εἰσήγομεν εἰς τὸ βουλευτήριον Thom Ι ἀκρο- ασι Vind 18 μόνην reposui e libris μόνον Wolf 14 τοῦτο γρ κατέκλυσε SIVi Ι ἐπέκλυσεν Va ἐπέκλυσε SI Ι ἐκούφιζεν Va 16 ἀπόντος scripsi e SIVi ut coni Re ἀπιόντος VVaSIIVind Wolf)
τῶν δὲ ὁρώντων ἐνίους ἤδη καὶ φθόνος εἰσῄει· ὦ Ἡράκλεις, οὗτοι τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν Θησέα τῇ πρὸς άλλήλους φιλίᾳ παρελθαίν ἀξιοῦσι. τούτους ὅρκος ἰδίᾳ κωλύει λα- λεῖν.
ἤδη δέ ποτε ὁ μὲν ὡς Στρατήγιον εἰσῆλθεν, ἐγὼ δὲ οὔ. καὶ ὃς ἐξεπλάγη τε καὶ ἤρετο ποῦ ποῦ δέ σου τὸ ἥμισυ; γαῖ πάλιν ἔφθην ἐγὼ τοῦτον, καὶ ταὐτὸ θαῦμα καὶ ταὐτὸ ἐρώτημα.
τῶν Κληματίου δὲ κάλλιστον τὸ πάντας μὲν εὖ πεποιηκέναι τοὺς τῇδε, χάριν δὲ ἀπαιτῆσαι μηδένα. οἶσθα γὰρ ὡς, ἡνίκα ἦν τῷ χρηστῷ Παλλαδίῳ συνεργός, πᾶν λυπη- ρὸν τοῖς ἐμοῖς πολίταις ἐκ τῆς τοῦδε γνώμης ἐκωλύετο, ὧν οἱ μὲν ἠξίουν μεμνῆσθαι, τῷ δὲ ἐδόκει πρέπειν ἐπιλελῆσθαι καὶ διὰ τοῦτ’ ἄρα τοὺς τόπους ἔφευγεν, ἐν οἶς ἐπιεικῶς οἱ σύλλογοι, τοῦ μὴ ἐρυθριᾶν ἐπαινούμενος.
τούτου δὲ ἐκεῖνο σεμνότερον τὸ μηδὲ παρὰ τῶν ἀρχόντων οἴκαδε κέρδος ἐνέγ- κασθαι, καίτοι οὐκ ἐνοχλήσαντα ἔχειν ἴδει, ἀλλὰ καὶ δοῦναι δεομένων μὴ ἀτιμάσαι. ὁ δ’ ἔοικε μᾶλλον δύνασθαι λιμὸν [*](3 cf. t. I 513, 10 sq. 4 cf. ad ep. 114. 441. Seeck 114 6 cf. ep. 510. 1438 8 Seeck 283 13 Seeck 228) [*](4 ἐκόσμησεν Va 5 εἰσείη Sll Ι ὢ V sed e corr m4, SI 6 ἀλλήλους scripsi e SIVi ut e Par 3035 Boissonadius Anecd. II 242 coll ep. 510 αὐτοὺς V sed ’ in ᾿ corr m4, Va Wolf αὑτοὺς SII Vind 7 ἀξιοῦσι Va sed suppl m5 ἀξιοῦσιν SII Vind Wolf | τούτους — λαλεῖν om SII Vind Ι ὅρκοσ V sed ras 1 litt post o(2) ὄρκους SI 9 ἐξεπλάγη τε Va sed suppl m5, ἐξεπράγητο in marg 10 πρὸς ante τοῦτον inserendum coni Re Ι τοῦτον γ sed ν add m4 11 τὸ ante ἐρώτημα Sl 12 δ’ SII Vind 13 παλλαδίῳ V sed ω add m4 14 ἐκεκώλυτο Vi 16 διατοῦτ’ Vind 17 ἐπαινούμενος ἐρυθριᾶν VVa Ι τοῦτο δὲ ἐκείνου SII Vind Ι δ’ Vi 18 μὴ δὲ SII ViVind 19 ἐνοχλήσαντι Vi Ι „aut λαβεῖν pro δοῦναι legendum aut βουλομένων pro δεομένων aut denique δοῦναι προθυμηθέντων, δεομένων“ Re 20 ὄ Sll ὄ ViVind)
τοιοῦτος δὲ ὢν αὑτοῦ σὲ βελτίω τίθησι καὶ παῖδας αὑτῷ σοὶ γενέσθαι προσομοίους εὔχεται. καὶ τοσοῦτόν ἐστι τὸ φίλτρον, ὥστ’, εἴ αὐτὸν ἔροιτο θεῶν· ὦ Κλημάτιε, δέδοκται ἡμῖν ἀθανασίας σοι μεταδοῦναι, ὑφορώμεθά μὴ τυχὼν εἶτα καὶ ἄλλῳ δοῦναι δεηθῇς· εἰ οὖν ἀπόχρη σοι μόνῳ λαβεῖν, ἀποκρίνου, δοκεῖ οὖν μοι ταῦτ’ ἂν ἀκούσας, εἰ μὴ μετὰ σοῦ τοῦτο ἐξείη λαβεῖν, μηδ’ ἂν αὐτὸς ἐθελῆσαι λαβεῖν.
οὕτως ἡμῖν ἀνήρτησαι τὸν καλὸν Κλημάτιον, καὶ ὁμολογῶν ὅτι σοι δέδωκεν αὑτόν, ἀγάλλεται. συνελθόντες δὲ ὅπως <μὴ> κινήσετε τὸν βασιλέα τὰ συνήθη ταῦτα· ὁ σοφιστὴς ἐπανίτω, μὴ μελλέτω, ἐκεῖ μὴ ἔστω, ἐν Θρᾴκη ἔστω.
γελᾶτε, ὦ βίαιοι, πρὸς τὰ ῥήματα, ἀλλ’ ἐγὼ κλαίω, εἴ με δεήσει διὰ φί- λῶν φιλονεικίαν φεύγοντα ψῦχος εἰς βόρβορον ἐμπεσεῖν. ὅ τι δὲ ὁ βόρβορός μοι νοεῖ, Κλημάτιός σε διδάξει.
[*](12 cf. ep. 438, 6 | cf. t. VII 67, 11 15 Salzmann 94)[*](1 τὸ ante λαβεῖν V sed ras 2 litt post τὸ, VaSI Vi Woif delevi Ι ὡς V sed in ὧν corr m4, Va 2 αὑτοῦ — 3 σὲ] ἀεί σοι τὰ Vi 2 αὐτοῦ V sed ’ in ῾ corr m4, Va SI et II 3 σε βελτίω scripsi σε βελτίω VVaSI βελτίω σέ SII Vind Wolf Ι αὑτῷ scripsi (cum R) αὐτῶ VaSi et ιι ViVind αὐτῶν V om Wolf Ι γενέσθαι σοὶ Sll Vind Ι καὶ ante προσομοίους V sed del m4 | προσομοίους V sed e πρὸς ὁμοίους corr ὀμοίονς Vi 4 ὥστε V VaSi Vi Wolf Ι αὐτὸν Vi sed ὸν ex ῶν corr m4 8 ταῦτα VVa 9 τοῦτ’ ἂν Vi Ι ἐξείη λαβεῖν scripsi e V sed λαβεῖν del m4, VaSI Vi λαβεῖν ἐξείη SII Vind Wolf Ι μὴ δ’ V sed δ’ inser m4, VaVi μὴ SII Vind Wolf ἀνήρτησαι scripsi auctore Re ἀνήρησαι SII ἀνῄρησαι VVaSIViVind Wolf 11 αὐτὸν Va Ι μὴ inserui om libri Wolf Ι „ὄπως μὴ κινήσῃ τὸν βα- σιλέα τὰ aut ὅπως μὴ κινήσητε τὸν βασιλέα πρὸς τὰ συνήθη“ Re Suppl Ι κινήσεται Vind 12 λέγοντες post ταῦτα inseren- dum videtur 13 μελέτω Vi Ι μοι SII 14 κλέω Vind Ι με SI Ι δεήσοι Vi 15 ψῦχος libri Wolf, fortasae recte cf. ep. 344. 348. 593. 1409 Ι εἰς V sed ι eras Ι ἐμπεσεῖν Va sed εῖν suppl m5 16 κλημάτιος V sed ατ in ras m4)