Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
Ἱλαρίου καὶ τοὺς λόγους οἶσθα καὶ τὴν πενίαν οὐκ ἀγνο- εῖς καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἐπίστασαι φιλίαν καὶ ὅτι πολλὰ πα- θῶν οὐδὲν ἀδικῶν ἐκπέπτωκε τῆς αὑτοῦ. τὸ δ’ ὑφ’ οἴων, οὐδὲ ἐμοὶ λέγειν ἀσφαλές· ἰσχύουσι γάρ.
τὸν δ’ ἐκ τοῦ συναγορεύειν πόρον ἦν μὲν δίκαιος φέρειν, ἀλλ’ οὐκ ἐθέλου- σιν αὐτὸν ὁρᾶν οὓς ἐποίησεν ἂν τῶν ἀντιδίκων κρείττους, εἴ- περ ἑώρων.
μία δὴ λοιπὴ πρὸς τὸν βίον ἀφορμὴ τὸ παρὰ βασιλέως δεδομένον εἰς τροφήν. ὃ νῦν μὲν τῷ καιρῷ βέβλα- πται, γένοιτο δ’ ἄν, εἰ σὺ βουληθείης, αὐτῷ βουλήσῃ δέ, εὖ οἶδα.
τοῦ γὰρ ἐπαινεῖσθαι καλῶς ποιῶν ἐρᾷς, ἐπαινέσον- ται δέ σε πάντες ἄνθρωποι. πάντες γὰρ τῷδε συνάχθονται, κἂν τύχῃ τινὸς ἀγαθοῦ, τῶν εἰληφότων αὑτὸν ἕκαστος ἡγήσε- τᾶι.
ὡς μὲν οὖν πολλοὶ πολλαχόθεν οἱ διοχλοῦντες, οἱ μὲ ὑπὲρ αὑτῶν, οἱ δὲ ὑπὲρ τῶν γνωρίμων, οὐδὲν δέομαι παρ’ ἄλλου μαθεῖν, ἀλλ’ ὁρᾶν μοι δοκῶ καὶ τοὺς τῆς δεξιᾶς ἁπτο- μένους καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἐπιστολῶν.
ἐνθυμοῦ δὲ ὡς οὐ- δενὶ τῶν ἄλλων τοσοῦτόν ἐστι τὸ δίκαιον — ὡς ἔδει γε μηδὲ τούτῳ — καὶ νόμιζε μὴ ὁμοίως δεῖν ὑπακούειν τοῖς τε ὑπὲρ πλούτου τῇ σπουδῇ χρωμένοις καὶ τῷ δεδοικότι λιμόν. οἱ μὲν γὰρ οὐκ ἂν πλείω τὰ ὄντα ποιήσαιεν, ὁ δὲ ἂν οἴχοιτο. διὰ μὲν ταῦτα τὸ μὲν ἐμὸν ἀφείσθω, τὸ δὲ τοῦδε πραττέσθω.
[*](1 Vii α', ρπη', Va γ', ε'. Vo γ', ε'. D ρλ(?))[*](2 cf. ep. 208. Sievers 83 not. 74. Seeck 241. 872. Silomon 41 sq. 3 Seeck 178 10 cf. ep. 132 p. 132, 17)[*](3 ἱλαρίω VD ἰλαρίω Vo sed ω in ου corr m 3 6 αὐτοῦ V VaVo Wolf Ι δὲ Wolf 6 Μ Β 8 εἰ περιεώρων D 12 ἐπαινεῖσθα V sed post α(2) ras 2 litt 14 αὐτὸν Vo sed ’ in ’ corr m 2, D 16 αὐτῶν V. 19 μὴ δὲ libri 22 οὐκ ἂν] κἂν VD)