Chronica

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

huius uitia ut plenius exponerem res admonebat, nisi non esset huius operis tam uasta ingredi: id tantum annotasse contentus sum, hunc per omnia foedissima et crudelissima eo processisse, ut matrem interficeret, post etiam Pythagorae cuidam in modum sollemnium coniugiorum [*]( 28 ex Tac. Ann. 15, 37. ) [*]( 1 IIII et xx Sigonim 2 bella b 7 sub 6: sed P 12 deminuerit P, diminueret b 14 postq. eum\'P: post quem b 15 annis xx P: an. xx b, annos xx complures edd. posteriores II eius P: om. b 16 fusio P: Fusio b II rebellio P, em. de Prato et iam ante evm Joh. Clericus 17 a om. P II atilliconem P 18 CCCLXYII Sigonius 22 persecutionem P: perNecutionem in Christianos b 23 explebit Giselinus; immo expleturus sit II receptus P 24 ante Antichristum de Prato (lectione in P non cognita): antecristum P, Antichriatum b; cf. Dial. II, 14 26 fedissima P 28 phytagorae P II sollempniorum P )

83
denuberet; inditumque imperatori flammeum; dos et genialis torus et faces nuptiales, cuncta denique, quae uelinfeminis non sine uerecundia conspiciuntur, spectata.

reliqua uero eius incertum pigeat an pudeat magis disserere. hic primus Christianum nomen tollere aggressus est: quippe semper inimica uirtutibus uitia sunt et optimi quique ab improbis quasi exprobrantes aspiciuntur.

namque eo tempore diuina apud urbem religio inualuerat, Petro ibi episcopatum gerente et Paulo, posteaquam ab iniusto prae- - sidis iudicio Caesarem appellauerat, Romam deducto: ad quem tum audiendum plures conueniebant, qui ueritate intellecta uirtutibusque Apostolorum, quas tum crebro ediderant, permoti ad cultum Dei se conferebant.

etenim tum illustris illa aduersus Simonem Petri ac Pauli congressio fuit. qui cum magicis artibus, ut se deum probaret, duobus suffultus daemoniis euolasset, orationibus Apostolorum fugatis daemonibus, delapsus in terram populo inspectante disruptus est.

Interea abundante iam Christianorum multitudine accidit ut Roma incendio conflagraret, Nerone apud Antium constituto. sed opinio omnium inuidiam incendii in principem retorquebat, credebaturque imperator gloriam mnovandae urbis quaesisse.

neque ulla re Nero efficiebat, quin ab eo iussum incendium putaretur. igitur uertit inuidiam in Christianos, actaeque in innoxios crudelissimae quaestiones: quin et nonae mortes excogitatae, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent, multi crucibus affixi aut flamma usti, plerique in id reseruati, ut cum defecisset dies, in usum nocturni luminis urerentur.