De Incarnatione Domini Contra Nestorum

et aere sufficere tibi signum hoc uel cum Iudaeis crucifigentibus poterat, ut dominum deum nostrum etiam hac re sola edoctus crederes, qua etiam illi qui persecuti fuerant crediderunt. sed tamen, quia caelestis signi fecimus mentionem, ostendam tibi de caelo signum equidem tale, cui nec daemones umquam contradixerunt, dum ipsa ueritatis necessitate cogente, licet legum corporeum esse cernerent, deum tamen, quod erat, esse clamabant. quid ergo ait euangelista de domino Iesu Christo? baptizatus, inquit, confestim ascendit de aqua, et ecce [*]( 19] Luc. 11,29. 80] Matth. 3, 16-17. I ) [*]( 2 domino om. M conpalpaueram M 6 dominum pv facesoe M 7 alium p 8 cum eo apostolis M 9 ChristuB om. M 12 quioquid p in deo aliud Mv 14 nunc tu p hcreticae N 19 illi M 23 nostrum deum αυ hanc N doctus N2Mpυ 24 quam NlM persecuti sunt M 26 et quidem Mv 27 cogento om. M 30 statim M )

dictum displicet an persona dicentis? nec interpretatione certe indiget intellegentia allocutionis nec commendatione uerborum dignitas alloquentis: deus pater est qui dixit, euidens est quod dictum est. numquid aut tam inpudentem aut tam sacrilegam uocem proferre poteris, ut dicas de unigenito dei filio nec deo patri esse credendum? hic est ergo inquit filius meus dilectus, in quo mihi conplacui. sed temptabis forsitan dicere, ut est dementia, de uerbo hoc, non de Christo dictum fuisse. dic mihi ergo, quis erat qui baptizabatur? uerbum an Christus? caro an spiritus? negare utique non potes Christum fuisse.