Institutiones

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars I (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 17). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1888.

Post haec tanta obseruantia oboedientiae regula custoditur, ut iuniores absque praepositi sui scientia uel permissu non solum non audeant cellam progredi, sed ne ipsi quidem communi ac naturali necessitati satisfacere sua auctoritate praesumant. sicque uniuersa conplere, quaecumque fuerint ab eo praecepta, tamquam si ex deo sint caelitus edita, sine ulla [*]( i 2 coeuubio Hl 3 diutuinus H uolumptates L1 4 dedicerit H1 5 VIII H elimentis Glllx G sillabis H imformare L 10 perni- tiosa LS confussione H1 12 discretione L1 13 discreuerit H 1G pennidit H1 praenidet L2v 17 discretionem (?\' dccretione ex decretioui H Suggessiones V uelut, Sc 18 corde H Neniori L2 19 suadere H diabulns H1L1 20 deieeere G1 decipere 11 22 intellexerit G1 intellexerit H generalcm L\' 24 Viri! H 25 praepossiti L1 permisso G praemissu Hx 26 nee H1 27 necessitate H1 )

54
discussione festinant, ut nonnumquam etiam inpossibilia sibi-! met imperata ea fide ac deuotione suscipiant, ut tota, uirtute ac sine ulla. cordis haesitatione perficere ea et consummare nitantur et ne inpossibilitatem quidem praecepti pro senioris reuerentia metiantur. de quorum oboedientia speciatim nunc dicere praetermitto: exemplis enim ipsis eam paulo post tradere suo loco disponimus, si dominus nobis orationibus uestris dederit commeatum. nunc instituta cetera persequamur, praetermittentes illa contexere, quae in hac regione uel tradi monasteriis uel ab ipsis nequeunt custodiri, sicut in praefatiuncula nostra facturos nos esse promisimus, quod scilicet nec laneis indumentis utantur, sed lineis tantum et ne ipsis quidem duplicibus: quibus uicaria praepositus unusquisque suae decaniae subministrat, cum illa quibus uestiti sunt sorduisse conspexerit.

Illud quoque arduum atque sublime genus continentiae similiter praetermittentes, in qua summae reputantur deliciae, si herba sale condita, quam labsanion uocant, aqua diluta ad refectionem fratribus adponatur, aliaque conplura his similia, quae in hac prouincia nec aerum temperies nec qualitas nostrae fragilitatis admittit, illa tantummodo persequar, quae nulla carnis infirmitas, non situs loci poterit inpedire, si ea non fragilitas animae ac tepor mentis ademerit.

Itaque considentes intra cubilia sua et operi ac meditationi studium pariter inpendentes, cum sonitum pulsantis ostium ac diuersorum cellulas percutientis audierint ad orationem scilicet eos seu ad opus aliquod inuitantis, certatim e suis cubilibus unusquisque prorumpit, ita ut is, qui opus scriptoris exercet, quam repertus fuerit inchoasse litteram finire [*]( 10] §. 9. j ) [*](1 nonnunquaui G2 2 iupemta H2 5 mentiautur H1 7 uobis OM. H 8 commiatam Lx uaetera L prosequamur v 11 promissimus H2L 13 uicariae H 14 perspexerit L 15 X H 16 pretermittentes G: prae- termittons HLv cf, Ind. \'anacolutha\' diliciae GIIVLx 17 labBanion L1: lapsanium G labsanium L1 balsanum H delota G 18 cumplura H1 19 prouintia GL 20 prosequar H2v 21 imfirmitas L inpedire H*: impedirn rell. 22 animi II adimerit GIL 23 XI H consedentes HL1 meditatione H1 24 pariter om, H paritnr studium L pulsantes hostium Gl 26 cartamine tim H 28 reppertus L inchogasse H1 I )

55
noti audeat, sed in eodem puncto, quo ad aures eius sonitus pulsantis aduenerit, summa uelocitate prosiliens ne tantum quidem morae interponat, quantum coepti apicis consummet effigiem, sed inperfectas litterae lineas derelinquens non tam operis conpendia Iucraue sectetur quam oboedientiae uirtutem exsequi toto studio atque aemulatione festinet. quam non solum operi manuum seu lectioni uel silentio et quieti cellae, uerum etiam cunctis uirtutibus ita praeferunt, ut huic iudicent omnia postponenda et uniuersa dispendia subire contenti sint, dummodo hoc bonum in nullo uiolasse uideantur.

Illam sane uirtutem inter ceteras institutiones eorum uel commemorari superfluum puto, quod scilicet nulli cistellam, nulli peculiarem sportam liceat possidere nec tale aliquid, quod uelut proprium retinens suo debeat communire signaculo. quos ita nouimus omni ei parte nudos exsistere, ut praeter colobium, maforte, gallicas, meloten ac psiathium nihil amplius habeant, cum in aliis quoque monasteriis, in quibus aliqua remissius indulgentur, hanc regulam uideamus districtissime nunc usque seruari, ut ne uerbo quidem audeat quis dicere aliquid suum magnumque sit crimen ex ore monachi processisse \'codicem meum , \'tabulas meas\', \'granum meum\', \'tunicam meas\', \'gallicas meas, proque hoc digna paenitentia satisfacturus sit, si casu aliquo per subreptionem uel ignorantiam huiusmodi uerbum de ore eius effugerit.