Conlationes Patrum (Collationibus)
Cassian, John
John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.
in quem filiorum ordinem gradumque prouecti illa continuo quae est in bonis filiis pietate ftagrabimus, ut iam non pro nostris utilitatibus, sed pro nostri patris gloria totum inpendamus affectum, dicentes ei: sanctificetur nomen tuum, nostrum desiderium, nostrum gaudium gloriam nostri patris esse testantes, imitatores effecti illius qui dixit: qui a semet ipso loquitur, gloriam propriam quaerit: qui autem quaerit gloriam eius qui misit illum, hic uerax est, et iniustitia in eo non est. denique uas electionis hoc repletus affectu etiam anathema fieri optat a Christo, dummodo familia ei multiplex adquiratur et ad [*]( 4 Mt. 6, 9 7 1. c. 18 1. c. 20 Ioh. 7, 18 24 cf. Rom. 9, 3 ) [*]( 1 Bolnta 0 adque VP ac 0 3 furmala V dicens pater noster om. DWP 4 cum ergo YO: qua DWPX quia W1 5 confitemur (confiteamur 0) profecto VO: confitentes rell. 6 condit. DWPX adoptinem D adaeitus V post adsdtos W addit: cum dicimus pater nx 7 adiciendoa D 9 adque VWP toto] rammo 0 11 amitamus W 12 indignus V hac] a ex ac W ac 0 18 officiens D 16 fraglabimus W 17 nostris Wl 20 emitatores D1 22 qui quaerit (om. autem) in marg. m. 2 V 23 eo] illo D\' 25 dm̋ modo D\' familiaei V: ei fam rell. ν )
secorus enim optat interire pro Christo, qui nouit neminem mori posse pto uita. et iterum gaudemus, inquit, quando nos infirmi sumus, uos autem potentes estis. et quid mirum si uas electionis pro Christi gloria et fratrum suorum conuersione gentisque priuilegio anathema fieri optat a Christo, cum Michaeas quoque propheta uelit se mendacem fieri et ab inspiratione sancti spiritus alienum, dummodo plagas illas et captiuitatis exitia quae sua uaticinatione praedixerat plebs ludaicae nationis euadat, utinam, inquiens, non essem uir habens spiritum, et mendacium potius loquerer: ut praetermittamus illum legislatoris adfectum, qui cum fratribus suis etiam perituris non rennuit interire dicens: obsecro, domine, peccauit populus iste peccatum magnum: aut dimitte eis hanc noxam, aut si non facis, dele me de libro tuo quem scripsisti.