Conlationes Patrum (Collationibus)
Cassian, John
John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.
Nonnumquam tamen dispensatoris nostri dei, qui omnes homines uult saluos fieri et ad agnitionem [*]( 2 ProVe 14, 23 (LXX) 5 Ps. 14, 5 7 Ps. 11, 7 13 Mt. 25, 27 20 Esai. 6, 10 (LXX) 25 I Tim. 2, 4 ) [*]( 1 neclegentia 2 2 dicuntur 2 3 diuita II 4 more I prof. II 9 paecuniam ergo suam 2 11 enim] enim in 2 pecunias II 12 prosequeretur 2 14 usuris T 15 XVIIII 0 spiritalem T 16 rerum om. T inexpertam II 18 ac] aut 0 salutaris II 19 obdnrato IIO2 : obturato ΣΥΟ1υ 20 prof. II 22 et ante oculos om. 0 clauserunt T 23 suis post oculis om. T 25 non distinguit 0 nostri] nisi II2, sed rursum deletum; vide fuisse ΝΙ̃f = nostris 26 saluus IP saluos uult 2 )
Disputatio abbatis Nesterotis de tripertita charismatum ratione.
In quo quis sanctos uiros debeat admirari.
De suscitato mortuo ab abbate Macario.
De miraculo quod abbas Abraham in mulieris fecit uberibus.
De claudi cuiusdam curatione quam idem est operatus.
Quod meritum uniuscuiusque non ex signis debeat aestimari.
Quod charismatum uirtus non in mirabilibus, sed in humilitate consistat.
Quod mirabilius sit de semet ipso uitia quam de altero daemonas extrusisse.
Quantum praecellat uitae probitas opera signorum.
Eeuelatio de perfectae castitatis experimento. [*]( 6 nestherotis Σγ nestoros 0 carismatum TO 7 ratione] gratia T 8 quos H qui 0 debeat niros imitari 2 9 ab om. 0 machario ZT 10 mulieres JT1 12 cuidam II 14 extimari O 15 carilm. TO sed... consistat] ait T 18 demonea extruisse T 19 prouitas II 20 caritatis 2 Finiunt oapitnla (om. Π) abbatis neaterotis de charismatibna dininis ΣΠ Incipit conlatio abbatis nestherotis T Finiunt capitala. Incipit conlatio sc̃da 0 )
Post synaxin uespertinam ad repromissam narrationem intenti psiathiis pariter ex more consedimus: cumque silentium aliquantisper pro senis reuerentia praeberemus, taciturnitatem oerecnndiae nostrae tali praeuenit eloquio.
usque ad spiritalium rationem charismatum proferendam praecedens dispntationis ordo peruenerat, quam tripertitam esse maiorum traditione percepimus. prima siquidem curationis causa est, cum pro merito sanctitatis electos quosque ac iustos uiros signorum gratia comitatur, sicut apostolos multosque sanctorum signa ac prodigia secundum auctoritatem domini fecisse manifestum est ita dicentis: infirmos curate, mortuos suscitate, leprosos mundate, daemonas eicite: gratis accepistis, gratis date.
secunda, cum ob aedificationem ecclesiae uel eorum qui infirmos suos ingerunt uel eorum qui curandi sunt fidem sanitatum nirtus etiam a peccatoribus indignisque procedit. de quibus saluator in euangelio multi, inquit, dicent mihi in illa die: domine domine, nonne in tuo nomine prophetauimus, et in tuo nomine daemonia eiecimus, et in tuo nomine uirtutes multas fecimus? et tunc confitebor illis quia numquam noui uos: discedite a me, operarii iniquitatis.
et e contrario si offerentum uel infirmorum desit fides, etiam illos quibus curationum dona conlata sunt non sinit sanitatum exercere uirtutem. de qua re Lucas euangelista et non poterat, inquit, Iesus facere inter eos uirtutes propter incredulitatem eorum: unde idem dominus multi, inquit, leprosi erant in Israhel sub Helisaeo propheta, et nemo eorum [*]( 11 Mt. 10, 8 17 Mt. 7, 22-23 25 Marc. 6, 5—6 27 Luc. 4, 27 ) [*](1 synaxim ϒ gynui O 2 psiathis Σ psiatiis Π spiathiis Υ paiatis 0 5 narrationem TO 7 carationam Πʋ 8 iustus Π1 9 apostolus ΣΠ1O 11 infirmus Π1 12 daamones ΠΥΟʋ 14 infirmos anos ingernt] infirmiu sgerant Π1 16 a om. T 17 inquid ΠΟ 18 prof. Π 19 demonia multa eicimus 0 22 operari ΣΟ1 25 inquid 0 27 illoram Πʋ inquid 0 28 Iarahel] hierusalem 2 ihrum 0 helisseo 2 heliseo T alisseo 0 prof. Π )
tertius cnrationum modus etiam conludio daemonum ac factione simulatur, ut, dum homo manifestis criminibus obligatus propter admirationem signorum sanctus ac dei famulus creditur, etiam uitiorum eius aemulatio suadeatur et per hoc obtrectationis aditu reserato etiam religionis sanctitas infametur, uel certe ut is qui curationum dona habere se credit per superbiam cordis elatus grauius elidatur. inde est quod inuocantes eorum nomina, quos nulla merita sanctitatis nec ullos spiritales fructus habere cognoscunt, uri se eorum meritis ac de obsessis
simulant corporibus effngari. de quibus in Deuteronomio si surrexerit, inquit, in medio tui prophetes, aut qui somnium uidisse se dicat, et praedixerit signum atque portentum, et euenerit quod locutus est, et dixerit tibi: eamus, et sequamur deos alienos quos ignoras, et seruiamus eis: non audies uerba prophetae illius aut somniatoris: quia temptat uos dominus deus uester, ut palam fiat utrum diligatis eum an non, in toto corde, et in tota animauestra: et in euangelio exsurgent, inquit, pseudochristi et pseudoprophetae, et dabunt signa magna et prodigia, ita ut in errorem inducantur etiam, si fieri potest, electi.
Quapropter numquam debemus eos qui haec adfectant in his uirtutibus admirari, sed potius intueri utrum uitiorum omnium expulsione et morum emendatione perfecti sint, quod utique non pro alterius fide aut diuersitate causarum, sed pro [*]( 11 Deut. 18, 1-8 20 Mt. 24, 24 ) [*]( 1 naaman Π2Υʋ siras 77 tertium II 5 suadatur 2 abtrectationes Π1 obtrectationibuB T auditu IIO1 6 relegionia 11 11 deutheronomio 2 12 inquid IIO prof. 77 18 se uidiw T 14 benerit 0 15 ds alienus Π1 16 prof. II 17 huius T temtat 20 18 palam flat] soiat 0 20 inquid ΠΟ 21 pseudoprofetae 77 seudoprophetae 0 22 errore Π1 etiam ante eleoti habent IITOv et Vvlg.: sed ef. Nov. test. Gr. ed. Tischendorf 24 nulla distinctio in Π 26 emundatione 77\' )
haec namque est actaalis scientia, quae alio uocabulo caritas ab apostolo nuncupatur et uniuersis linguis hominum et angelorum et plenitudini fidei, quae etiam montes transferat, et omni scientiae ac prophetiae et erogationi omnium facultatum ipsique postremo glorioso martyrio apostolica auctoritate praefertur. nam cum dinumerasset uniuersa charismatum genera et dixisset: alii datur per spiritum sermosapientiae, alii sermo scientiae, alii fides, alii gratia sanitatum, alii operatio uirtutum et reliqua, de caritate dicturus quemadmodum eam cunctis praetulerit charismatibus paucis aduertite: et adhuc, inquit, supra modum excellentiorem uiam uobis demonstro.
per quod euidenter ostenditur perfectionis ac beatitudinis summam non in illorum mirabilium operatione, sed in caritatis puritate consistere. nec inmerito. omnia enim illa euacuanda ac destruenda sunt, caritas uero perpetuo permansura. ideoque a patribus nostris opera ista signorum nequaquam uidimus adfectata: quin immo cum ea spiritus sancti gratia possiderent, numquam exercere uoluerunt, nisi forte extrema illos et ineuitabilis necessitas coartasset.
Sicut et ab abbate Macario, qui habitationem Scitioticae solitudinis primus inuenit, mortuum suscitatum esse reminiscimur. nam cum haereticus quidam, qui Eunomii perfidiam sectabatur, sinceritatem catholicae fidei arte dialectica subuertere conaretur magnamque iam hominum multitudinem decepisset, rogatus a catholicis uiris, qui ruina tantae [*](3 cf. I Cor. 13, 1-3 8 I Cor. 12, 8-10 12 L c. 31 16 cf. I Cor. 13, 8 ) [*](1 ante haec in 77 est II-, sed m. 2 ut uid. 3 noncupatnr Π1 hominum] homo loquar 77 5 ac om. T prof. Π 6 martdrio 0 7 praeferatar 2 8 et X: adque II atque T Oʋ ali 2 et sie deinceps 9 alii fides... 10 sanitatum om. 77 12 et om. T inqaid ΠΟ 13 nobis niam ΠΟc 15 in ante illorum om. 77 17 perpetua 77 21 cohortaaet S 22 et om. T ab om. 770 machario 77T inhabitationem O achythioticae 2 scithioticae 7P 23 resuscitatum 0 24 ereticas 0 26 conaretar subuertere T )
quem cum haereticus arte dialectica fuisset adgressus et ad Aristotelicas ignorantem spinas uellet abducere, beatus Macarius apostolica multiloquium eius breuitate concludens, non est, inquit, in uerbo regnum dei, sed in uirtute: eamus igitur ad sepulchra et nomen domini super mortuum qui primus inuentus fuerit inuocemus ac sicut scriptum est ostendamus ex operibus fidem nostram, ut manifestissima rectae fidei documenta eius testimonio declarentur et perspicuam ueritatem non inani disputatione uerborum, sed uirtute signorum et illo quod non potest falli iudicio conprobemus.
quo audito haereticus coram circumstanti plebe pudore constrictus cum ad praesens praebere se condicioni propositae simulasset adsensum seque adfuturum in crastinum promisisset, postero die expectantibus uniuersis, qui studiosius ad condictum locum spectaculi huius cupiditate confluxerant, exterritus conscientia suae infidelitatis aufugit ac protinus ab uniuersa Aegypto transmigrauit. quem cum beatus Macarius usque ad horam nonam cum populis praestolatus pro sua conscientia declinasse uidisset, adsumens plebem, quae ab illo fuerat deprauata, ad condicta sepulchra perrexit.
hunc autem Aegyptiis morem Nili fluminis inuexit eluuies, ut, quoniam uniuersa terrae illius latitudo instar inmensi pelagi non paruo anni tempore solita aquarum eruptione contegitur, ita ut nulla tunc cuiquam uiandi copia nisi lemborum transuectione tribuatur, corpora mortuorum pigmentis condita redolentibus in [*]( 5 I Cor. 4, 20 8 cf. Iac. 2, 14 ) [*]( 1 macharius TIT ut om. 0 4 ad om. Z adducere Π T (non O) 5 macharias IITO 6 inquid ΠO 7 sepnlcra O 9 manifestissime Tv 10 testimonia II 11 sed] sed in 71 13 auditu Π1 ereticua 0 circumstante IPT podore Π. 14 se om. T conditioni TIT 16 exspect. II 17 spectaculi huius ...... §. 6 fin. praestigiis fidem desunt in II, uno archetypi folio deperdito: librarium fugisse hunc defectum inde colligitur, quod in eadem linea scribere perrexit confluxerunt 0 18 aufugit] haut fugit Σ 19 macharius T 20 ad om. T 22 sepulcra 0 25 inruptione T 26 limborum 2 )
cum igitur antiquissimo cuidam cadaueri beatus Macarius adstitisset, ait: o homo, si uenisset huc mecum haereticus ille filius perditionis et adstante ipso nomen Christi dei mei inuocans exclamassem, utrumne coram his, qui paene eius fuerant fraude subuersi, surrecturus fuisses edicito. tum ille consurgens adnuentis uoce respondit. quem interrogans abbas Macarius quidnam fuisset aliquando, cum frueretur hac uita, uel qua hominum fuisset aetate aut si nomen Christi tunc temporis cognouisset, ille sub antiquissimis regibus se uixisse respondit Christique nomen adseruit illis se nec audisse temporibus.