Epigrammata
Martial
Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.
- Ad natalicias dapes vocabar,
- Essem cum tibi, Sexte, non amicus:
- Quid factum est, rogo, quid repente factum est,
- Post tot pignora nostra, post tot annos
- Quod sum praeteritus vetus sodalis?
- Sed causam scio: nulla venit a me
- Hispani tibi libra pustulati
- Nec levis toga nec rudes lacernae.
- Non est sportula, quae negotiatur;
- Pascis munera, Sexte, non amicos.
- Iam dices mihi 'Vapulet vocator.'
- Si meus aurita gaudet lagalopece Flaccus,
- Si fruitur tristi Canius Aethiope;
- Publius exiguae si flagrat amore catellae,
- Si Cronius similem cercopithecon amat;
- Delectat Marium si perniciosus ichneumon,
- Pica salutatrix si tibi, Lause, placet;
- Si gelidum collo nectit Cadilla draconem,
- Luscinio tumulum si Telesilla dedit:
- Blanda Cupidinei cur non amet ora Labyrtae,
- Qui videt haec dominis monstra placere suis?
- Fertur habere meos, si vera est fama, libellos
- Inter delicias pulchra Vienna suas:
- Me legit omnis ibi senior iuvenisque puerque,
- Et coram tetrico casta puella viro.
- Hoc ego maluerim, quam si mea carmina cantent
- Qui Nilum ex ipso protinus ore bibunt;
- Quam meus Hispano si me Tagus impleat auro,
- Pascat et Hybla meas, pascat Hymettos apes.
- Non nihil ergo sumus, nec blandae munere linguae
- Decipimur: credam iam, puto, Lause, tibi.
- I, felix rosa, mollibusque sertis
- Nostri cinge comas Apollinaris.
- Quas tu nectere candidas, sed olim—
- Sic te semper amet Venus—memento.
- Iactat inaequalem Matho me fecisse libellum:
- Si verum est, laudat carmina nostra Matho.
- Aequales scribit libros Calvinus et Umber:
- Aequalis liber est, Cretice, qui malus est.
- De nostro, facunde, tibi, Iuvenalis, agello
- Saturnalicias mittimus, ecce, nuces.
- Cetera lascivis donavit poma puellis
- Mentula custodis luxuriosa dei.
- 'Si quid opus fuerit, scis me non esse rogandum'
- Uno bis dicis, Baccara, terque die.
- Appellat rigida tristis me voce Secundus:
- Audis, et nescis, Baccara, quid sit opus.
- Pensio te coram petitur clareque palamque:
- Audis, et nescis, Baccara, quid sit opus.
- Esse queror gelidasque mihi tritasque lacernas:
- Audis, et nescis, Baccara, quid sit opus.
- Hoc opus est, subito fias ut sidere mutus,
- Dicere ne possis, Baccara: 'Si quid opus'.
- Narnia, sulphureo quam gurgite candidus amnis
- Circuit, ancipiti vix adeunda iugo,
- Quid tam saepe meum nobis abducere Quintum
- Te iuvat et lenta detinuisse mora?
- Quid Nomentani causam mihi perdis agelli,
- Propter vicinum qui pretiosus erat?
- Sed iam parce mihi nec abutere, Narnia, Quinto:
- Perpetuo liceat sic tibi ponte frui.
- Unguentum fuerat, quod onyx modo parva gerebat:
- Olfecit postquam Papylus, ecce, garum est.
- Bruma est et riget horridus December,
- Audes tu tamen osculo nivali
- Omnes obvius hinc et hinc tenere
- Et totam, Line, basiare Romam.
- Quid posses graviusque saeviusque
- Percussus facere atque verberatus?
- Hoc me frigore basiet nec uxor,
- Blandis filia nec rudis labellis.
- Sed tu dulcior elegantiorque,
- Cuius livida naribus caninis
- Dependet glacies rigetque barba,
- Qualem forficibus metit supinis
- Tonsor Cinyphio Cilix marito.
- Centum occurrere malo cunnilingis,
- Et Gallum timeo minus recentem.
- Quare si tibi sensus est pudorque,
- Hibernas, Line, basiationes,
- In mensem rogo differas Aprilem.
- Conditus hic ego sum, Bassi dolor, Urbicus infans,
- Cui genus et nomen maxima Roma dedit.
- Sex mihi de prima deerant trieteride menses,
- Ruperunt tetricae cum male pensa deae.
- Quid species, quid lingua mihi, quid profuit aetas?
- Da lacrimas tumulo, qui legis ista, meo:
- Sic ad Lethaeas, nisi Nestore serior, undas
- Non eat, optabis quem superesse tibi.
- Nosti si bene Caesium, libelle,
- Montanae decus Umbriae Sabinum,
- Auli municipem mei Pudentis,
- Illi tu dabis haec vel occupato:
- Instent mille licet premantque curae,
- Nostris carminibus tamen vacabit:
- Nam me diligit ille proximumque
- Turni nobilibus legit libellis.
- O quantum tibi nominis paratur!
- O quae gloria! quam frequens amator!
- Te convivia, te forum sonabit,
- Aedes, compita, porticus, tabernae.
- Uni mitteris, omnibus legeris.
- Omnia, Castor, emis: sic fiet, ut omnia vendas.
- Sic placidum videas semper, Crispine, Tonantem,
- Nec te Roma minus, quam tua Memphis amet:
- Carmina Parrhasia si nostra legentur in aula
- —Namque solent sacra Caesaris aure frui—,
- Dicere de nobis, ut lector candidus, aude:
- 'Temporibus praestat non nihil iste tuis,
- Nec Marso nimium minor est doctoque Catullo.'
- Hoc satis est: ipsi cetera mando deo.
- Omnes quidem libelli mei, domine, quibus tu fa-
- mam, id est vitam, dedisti, tibi supplicant; et, puto,
- propter hoc legentur. Hic tamen, qui operis nostri octa-
- vus inscribitur, occasione pietatis frequentius fruitur.
- Minus itaque ingenio laborandum fuit, in cuius locum
- materia successerat: quam quidem subinde aliqua ioco-
- rum mixtura variare temptavimus, ne caelesti verecun-
- diae tuae laudes suas, quae facilius te fatigare possint,
- quam nos satiare, omnis versus ingereret. Quamvis
- autem epigrammata a severissimis quoque et summae
- fortunae viris ita scripta sint, ut mimicam verborum
- licentiam adfectasse videantur, ego tamen illis non per-
- misi tam lascive loqui quam solent. Cum pars libri et
- maior et melior ad maiestatem sacri nominis tui alli-
- gata sit, meminerit non nisi religiosa purificatione
- lustratos accedere ad templa debere. Quod ut custo-
- diturum me lecturi sciant, in ipso libelli huius limine
- profiteri brevissimo placuit epigrammate.
- Laurigeros domini, liber, intrature penates
- Disce verecundo sanctius ore loqui.
- Nuda recede Venus; non est tuus iste libellus:
- Tu mihi, tu Pallas Caesariana, veni.
- Fastorum genitor parensque Ianus
- Victorem modo cum videret Histri,
- Tot vultus sibi non satis putavit
- Optavitque oculos habere plures:
- Et lingua pariter locutus omni
- Terrarum domino deoque rerum
- Promisit Pyliam quater senectam.
- Addas, Iane pater, tuam rogamus.
- 'Quinque satis fuerant: nam sex septemve libelli
- Est nimium: quid adhuc ludere, Musa, iuvat?
- Sit pudor et finis: iam plus nihil addere nobis
- Fama potest: teritur noster ubique liber;
- Et cum rupta situ Messalae saxa iacebunt
- Altaque cum Licini marmora pulvis erunt,
- Me tamen ora legent et secum plurimus hospes
- Ad patrias sedes carmina nostra feret.'
- Finieram, cum sic respondit nona sororum,
- Cui coma et unguento sordida vestis erat:
- 'Tune potes dulcis, ingrate, relinquere nugas?
- Dic mihi, quid melius desidiosus ages?
- An iuvat ad tragicos soccum transferre coturnos,
- Aspera vel paribus bella tonare modis,
- Praelegat ut tumidus rauca te voce magister
- Oderit et grandis virgo bonusque puer?
- Scribant ista graves nimium nimiumque severi,
- Quos media miseros nocte lucerna videt.
- At tu Romano lepidos sale tinge libellos:
- Agnoscat mores vita legatque suos.
- Angusta cantare licet videaris avena,
- Dum tua multorum vincat avena tubas.'
- Quantus, io, Latias mundi conventus ad aras
- Suscipit et solvit pro duce vota suo!
- Non sunt haec hominum, Germanice, gaudia tantum,
- Sed faciunt ipsi nunc, puto, sacra dei.
- Dum donas, Macer, anulos puellis,
- Desisti, Macer, anulos habere.
- Archetypis vetuli nihil est odiosius Eucti
- —Ficta Saguntino cymbia malo luto—,
- Argenti furiosa sui cum stemmata narrat
- Garrulus et verbis mucida vina facit.
- 'Laomedonteae fuerant haec pocula mensae:
- Ferret ut haec, muros struxit Apollo lyra.
- Hoc cratere ferox commisit proelia Rhoetus
- Cum Lapithis: pugna debile cernis opus.
- Hi duo longaevo censentur Nestore fundi:
- Pollice de Pylio trita columba nitet.
- Hic scyphus est, in quo misceri iussit amicis
- Largius Aeacides vividiusque merum.
- Hac propinavit Bitiae pulcherrima Dido