Epigrammata

Martial

Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.

  1. Humane facis, Horme, non superbe.
  1. Zoilus aegrotat: faciunt hanc stragula febrem.
  2. Si fuerit sanus, coccina quid facient?
  3. Quid torus a Nilo, quid Sidone tinctus olenti?
  4. Ostendit stultas quid nisi morbus opes?
  5. Quid tibi cum medicis? dimitte Machaonas omnis.
  6. Vis fieri sanus? stragula sume mea.
  1. Tonstrix Suburae faucibus sedet primis,
  2. Cruenta pendent qua flagella tortorum
  3. Argique letum multus obsidet sutor.
  4. Sed ista tonstrix, Ammiane, non tondet,
  5. Non tondet, inquam. Quid igitur facit? Radit.
  1. Capto tuam, pudet heu, sed capto, Maxime, cenam,
  2. Tu captas aliam: iam sumus ergo pares.
  3. Mane salutatum venio, tu diceris isse
  4. Ante salutatum: iam sumus ergo pares.
  5. Sum comes ipse tuus tumidique anteambulo regis,
  6. Tu comes alterius: iam sumus ergo pares.
  7. Esse sat est servum, iam nolo vicarius esse.
  8. Qui rex est, regem, Maxime, non habeat.
  1. Felicem fieri credis me, Zoile, cena?
  2. Felicem cena, Zoile, deinde tua?
  3. Debet Aricino conviva recumbere clivo,
  4. Quem tua felicem, Zoile, cena facit.
  1. Carmina Paulus emit, recitat sua carmina Paulus.
  2. Nam quod emas, possis iure vocare tuum.
  1. Basia das aliis, aliis das, Postume, dextram.
  2. Dicis 'Utrum mavis? elige.' Malo manum.
  1. Quid mihi vobiscum est, o Phoebe novemque sorores?
  2. Ecce nocet vati Musa iocosa suo.
  3. Dimidio nobis dare Postumus ante solebat
  4. Basia, nunc labro coepit utroque dare.
  1. Non dicam, licet usque me rogetis,
  2. Qui sit Postumus in meo libello,
  3. Non dicam: quid enim mihi necesse est
  4. Has offendere basiationes,
  5. Quae se tam bene vindicare possunt?