Epigrammata

Martial

Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.

  1. Cum mihi boleti dederint tam nobile nomen,
  2. Prototomis—pudet heu!—servio coliculis.
  1. Accipe non vili calices de pulvere natos,
  2. Sed Surrentinae leve toreuma rotae.
  1. Setinos, moneo, nostra nive frange trientes:
  2. Pauperiore mero tingere lina potes.
  1. Attenuare nives norunt et lintea nostra:
  2. Frigidior colo non salit unda tuo.
  1. Frigida non deerit, non deerit calda petenti.
  2. Sed tu morosa ludere parce siti.
  1. Hic tibi donatur pansa ruber urceus ansa.
  2. Stoicus hoc gelidam Fronto petebat aquam.
  1. Nos Satyri, nos Bacchus amat, nos ebria tigris,
  2. Perfusos domini lambere docta pedes.
  1. Quae non sollicitus teneat servetque minister,
  2. Sume Saguntino pocula facta luto.
  1. Gemmatum Scythicis ut luceat ignibus aurum,
  2. Aspice. Quot digitos exuit iste calix!
  1. Hac licet in gemma, servat quae nomina Cosmi,
  2. Luxuriose, bibas, si foliata sitis.
  1. Frangere dum metuis, franges crystallina: peccant
  2. Securae nimium sollicitaeque manus.
  1. A Iove qui veniet, miscenda ad pocula largas
  2. Fundet nimbus aquas: hic tibi vina dabit.
  1. Si caldum potas, ardenti murra Falerno
  2. Convenit et melior fit sapor inde mero.
  1. Hanc tibi Cumano rubicundam pulvere testam
  2. Municipem misit casta Sibylla suam.
  1. Aspicis ingenium Nili: quibus addere plura
  2. Dum cupit, a quotiens perdidit auctor opus!
  1. Spoletina bibis vel Marsis condita cellis:
  2. Quo tibi decoctae nobile frigus aquae?
  1. Non potare nivem, sed aquam potare recentem
  2. De nive commenta est ingeniosa sitis.
  1. Massiliae fumos miscere nivalibus undis
  2. Parce, puer, constet ne tibi pluris aqua.
  1. Dum poscor crepitu digitorum et verna moratur,
  2. O quotiens paelex culcita facta mea est!
  1. Quamvis me ligulam dicant equitesque patresque,
  2. Dicor ab indoctis lingula grammaticis.
  1. Sum cocleis habilis, sed nec minus utilis ovis.
  2. Numquid scis, potius cur cocleare vocer?
  1. Ante frequens, sed nunc rarus nos donat amicus.
  2. Felix, cui comes est non alienus eques.
  1. Saepe gravis digitis elabitur anulus unctis,
  2. Tuta mea fiet sed tua gemma fide.
  1. Romanos rerum dominos gentemque togatam
  2. Ille facit, magno qui dedit astra patri.
  1. Si matutinos facilest tibi perdere somnos,
  2. Attrita veniet sportula saepe toga.
  1. Pauperis est munus, sed non est pauperis usus:
  2. Hanc tibi pro laena mittimus endromida.
  1. Haec tibi turbato Canusina simillima mulso
  2. Munus erit. Gaude: non cito fiet anus.
  1. Gallia Santonico vestit te bardocucullo.
  2. Cercopithecorum paenula nuper erat.
  1. Roma magis fuscis vestitur, Gallia rufis,
  2. Et placet hic pueris militibusque colos.
  1. Ingrediare viam caelo licet usque sereno,
  2. Ad subitas numquam scortea desit aquas.
  1. Si veneto prasinove faves, quid coccina sumes?
  2. Ne fias ista transfuga sorte, vide.
  1. Si possem, totas cuperem misisse lacernas:
  2. Nunc tantum capiti munera mitto tuo.
  1. Non est lana mihi mendax, nec mutor aheno.
  2. Sic placeant Tyriae: me mea tinxit ovis.
  1. Fascia, crescentes dominae compesce papillas,
  2. Ut sit quod capiat nostra tegatque manus.
  1. Amphitheatrali nos commendamus ab usu,
  2. Cum teget algentes alba lacerna togas.
  1. Nec fora sunt nobis nec sunt vadimonia nota:
  2. Hoc opus est, pictis accubuisse toris.
  1. Si recitaturus dedero tibi forte libellum,
  2. Hoc focale tuas adserat auriculas.
  1. Tempore brumali non multum levia prosunt:
  2. Calfaciunt villi pallia vestra mei.
  1. Nobilius villosa tegant tibi lintea citrum:
  2. Orbibus in nostris circulus esse potest.
  1. Iungere nescisti nobis, o stulte, lacernas:
  2. Indueras albas, exue callai+nas.
  1. Non hos lana dedit, sed olentis barba mariti:
  2. Cinyphio poterit planta latere sinu.