Saturae

Juvenal

Juvenal. Juvenal and Persius. Ramsay, G. G., editor. London, New York: William Heinemann, G. P. Putnam's Sons, 1918.

  1. interdum et lacrimas, cum Fortunae ipse minaci
  2. mandaret laqueum mediumque ostenderet unguem.
  3. Ergo supervacua aut quae[*](quae is a conj. by Büch. (1893), the space being blank in the MSS. aut ne perniciosa petantur Lach. Housman has a mark of interrogation after petuntur. As the text stands, sunt must be understood after quae. Owen conj. prope.) perniciosa petuntur
  4. propter quae fas est genua incerare deorum!
  5. quosdam praecipiat subiecta potentia magnae
  6. invidiae, mergit longa atque insignis honorum
  7. pagina, descendunt statuae restemque sequuntur,
  8. ipsas deinde rotas bigarum inpacta securis
  9. caedit et inmeritis franguntur crura caballis;
  10. iam strident ignes, iam follibus atque caminis
  11. ardet adoratum populo caput et crepat ingens
  12. Seianus, deinde ex facie toto orbe secunda
  13. fiunt urceoli pelves sartago matellae[*](matellae P: patellae Ψ.).
  14. pone domi laurus, duc in Capitolia magnum
  15. cretatumque bovem! Seianus ducitur unco
  16. spectandus, gaudent omnes: ‘quae labra, quis illi
  17. vultus erat! numquam, si quid mihi credis, amavi
  18. hunc hominem, sed quo cecidit sub crimine? quisnam
  19. delator? quibus indicibus, quo teste probavit?’
  20. ‘ nil horum; verbosa et grandis epistula venit