Noctes Atticae

Gellius, Aulus

Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).

Alia luce orta avis in pastum profecta est. Cognati et adfines opera, [*](opera, suggested by Hosius (cf. x. 14. 1); operam, MSS.) quam dare rogati sunt supersederunt.

Ad postremum igitur dominus filio: Valeant, inquit, amici cum propinquis. Afferes primo luci [*](primo luci, P; prima luce, ω.) falces duas; unam egomet mihi et tu tibi capies alteram et frumentum nosmetipsi manibus nostris eras metemus.

Id ubi ex pullis dixisse dominum mater audivit, Tempus, inquit, est cedendi et abeundi; fiet nunc dubio procul quod futurum dixit. In ipso enim iam vertitur cuia res est, non in alio, unde petitur.

Atque ita cassita nidum migravit, seges a domino demessa est.

Haec quidem est Aesopi fabula de amicorum et propinquorum levi plerumque et inani fiducia.

Sed quid aliud sanctiores libri philosophorum monent quam ut in nobis tantum ipsis nitamur,

alia autem omnia quae extra nos extraque nostrum animum sunt neque pro nostris neque pro nobis ducamus?

Hunc

Aesopi apologum Q. Ennius in Satiris scite admodum et venuste versibus quadratis composuit. Quorum duo postremi isti sunt, quos habere cordi et memoriae operae pretium esse hercle puto:

  1. Hóc erit tibi árgumentum sémper in promptú [*](promptu, T; promptum, ω.) situm:
  2. Né quid expectés amicos, quód tute agere póssies.