Noctes Atticae

Gellius, Aulus

Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).

Quocirca statim proferri Iphigeniam Q. Enni iubet. In eius tragoediae choro inscriptos esse hos versus legimus:

  1. Ó qui néscit uti
  2. Plús negoti habét quam cum est negótium in negótio.
  3. Nám cui quod agat ínstitutumst, nil nisi [*](nil nisi, Hertz; in illis, δ; in illo, y.) negótium,
  4. Íd agit, id [*](id added by Ribbeck.) studét, ibi mentem atque ánimum delectát suum,
  5. Ó in ótio animus néscit quid velit. [*](quid agat, quid velit, Dziotzko.)
  6. Hóc idem est; em néque domi nunc nós nec militiaé ,
  7. Ímus , hinc illuc, cum illuc véntum est, ire illínc lubet,
  8. Í errat ánimus, praeterprópter vitam vívitur.

Hoc ibi lectum est, tum deinde Fronto ad grammaticum iam labentem: Audistine, inquit, magister optime, Ennium tuum dixisse praeterpropter et cum sententia quidem tali, quali severissimae philosophorum esse obiurgationes solent? Petimus igitur dicas, quoniam de Enniano iam verbo quaeritur, qu sit remotus [*](renotus, Hosius; motus, ω; ignotus, Hertz.) huiusce versus sensus:

  1. Í errat ánimus, praeterprópter vitam vívitur.

Et grammaticus sudans multum ac rubens multum, cum id plerique prolixius riderent, et abiens: Tibi, inquit, Fronto, postea uni dicam, ne inscitiores audiant ac discant. Atque ita omnes, relicta ibi quaestione verbi, consurreximus.