Noctes Atticae

Gellius, Aulus

Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).

Quaerebatur, servus recepticius quid esset. Libri statim quaesiti allatique sunt Verrii Flacci De Obscuris Catonis. In libro secundo scriptum et inventum est, recepticium servum dici nequam et nulli pretii, qui, cum venum esset datus, redhibitus ob aliquod vitium receptusque sit.

Propterea, inquit, servus eiusmodi sectari maritum et flagitare pecuniam iubebatur, ut eo ipso dolor maior et contumelia gravior viro fieret, quod eum servus nihili petendae pecuniae causa conpellaret.

Cum pace autem cumque venia istorum, si qui sunt, qui Verrii Flacci auctoritate capiuntur, dictum hoc sit.

Recepticius enim servus, in ea re quam dicit Cato, aliud omnino est quam Verrius scripsit.

Atque id cuivis facile intellectu est; res enim procul dubio sic est: quando mulier dotem

marito dabat, tum quae ex suis bonis retinebat neque ad virum tramittebat, ea recipere dicebatur, sicuti quoque in venditionibus recipi dicuntur, quae excipiuntur neque veneunt.

Quo verbo Plautus quoque in Trinummo usus est in hoc versu:

  1. Postículum hoc recépit, [*](recepit, MSS. of Plaut. except A, and of Nonius, p. 384 (613, Linds.); recipit, ω.) cum aedis véndidit,
id est: cum aedis vendidit, particulam quandam quae post eas aedis erat non vendidit, sed retinuit.