Metamorphoses

Ad haec ego risum subicio: Benigne inquam Et prospicue Demeas meus in me consuluit, qui peregrinaturum tali viro conciliavit, in cuius hospitio nec fumi nec nidoris nebulam vererer, et cum dicto modico secus progressus ostium accedo et ianuam firmiter oppessulatam pulsare vocaliter incipio.

Tandem adulescentia quaedam procedens heus tu inquit Qui tam fortiter fores verberasti, sub qua specie mutuari cupis? An tu solus ignoras prater aurum argentumque nullum nos pignus admittere? Meliora inquam Ominare, et potius responde an intra aedes erum tuum offenderunt. Plane; inquit Sed quae causa quaestionis huius?Litteras ei a Corinthio Demea scriptas ad cum reddo. Dum annuntio, inquit Hic ibidem me opperimino, et cum dicto rursum foribus oppessulatis intro capessit. Modico deinde regressa patefactis foribus Rogat te inquit. Intuli me eumque accubantum exiguo admodum grabatulo et commodum cenare incipientem invenio: assidebat pedes uxor et mensa vacua posita, cuius monstratu En inquit Hospitium.Bene ego, et illico ei litteras Demeae trado.