Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- Me miserum! neque enim verbis solemnibus ulla
- incipiam nunc [*]() Castaliae vocalibus undis
- invisus Phoeboque gravis, quae vestra, sorores,
- orgia, Pieriae, quas incestavimus aras?
- dicite, post poenam liceat commissa fateri.
- numquid inaccesso posui vestigia lueo?
- num vetito de fonte bibi? quae culpa, quis error
- quem luimus tantus [*]()? morientibus ecce lacertis
- viscera nostra tenens animamque avellitur infans,
- non de stirpe quidem nec qui mea nomina ferret
- oraque; non fueram genitor, sed cernite fletus
- liventesque genas et credite planetibus orbi:
- orbus ego. huc patres et aperto pectore matres
- conveniant; cineremque oculis et crimina ferto,
- si qua sub uberibus plenis ad funera natos
- ipsa gradu labente tulit madidumque cecidit
- pectus et ardentes restinxit lacte favillas.[*]()
- quisquis adhuc tenerae signatum flore iuventae
- immersit cineri iuvenem primaque iacentis
- serpere crudeles vidit lanugine flammas,
- adsit et alterno mecum clamore fatiscat:
- vincetur lacrimis, et te, Natura, pudebit.
- tanta mihi feritas, tanta est insania luctus,
- hoc quoque cum nitor ter [*]() dena luce peracta
- adclinis tumulo et planctus [*]() in carmina verto [*](nunc Seriverius: nec M. )[*](tantus Pol.: tantis M. )[*](favillas Dom.: papillas M. )[*](nitor ter Gronovius: ni ter M. )[*](tumulo et planctus Krohn: tumul nctus M. )
- discordesque modos et [*]() singultantia verba [*]()
- molior: orsa lyrae vis [*]() est atque ira tacendi
- impatiens, sed nec solitae mihi vertice laurus
- nec fronti vittatus honos, en taxea marcet