Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- felix, qui magno iam nunc sub praeside iuras
- cuique sacer primum tradit Germanicus ensem!
- non minus hoc, fortis quam si tibi panderet ipse
- Bellipotens aquilas torvaque induceret ora
- casside, vade alacer maioraque disce mereri!
- Ipse malas vires et lamentabile carmen
- Elysio de fonte mihi pulsumque sinistrae
- da. genitor praedoete, lyrae. neque enim antra moveri
- Delia nec solitam fas est impellere Cirrham
- te sine. Corycia quicquid modo Phoebus in umbra,
- quicquid ab Ismariis monstrabat collibus Euhan,
- dedidici. fugere meos Parnasia crines
- vellera, funestamque hederis inrepere taxum [*](vade Pol.: unde M. )
- extimui trepidamque—nefas!—arescere laurum.
- certe ego, magnanimum qui facta attollere regum
- ibam altum spirans Martemque aequare canendo.
- quis sterili mea corda situ. quis Apolline merso
- frigida damnatae praeduxit nubila menti?
- stant circum attonitae vatem et nil dulce sonantes
- nec digitis nec voce deae. dux ipsa silenti
- fulta caput cithara, qualis post Orphea raptum
- astitit, Hebre, tibi, cernens iam surda ferarum
- agmina et immotos sublato carmine lucos.
- At tu seu membris emissus in ardua tendens
- fulgentesque plagas rerumque elementa recenses,
- quis deus, unde ignes, quae ducat semita solem,
- quae minuat Phoeben quaeque integrare latentem
- causa queat, notique modos extendis Arati,
- seu tu Lethaei secreto in gramine campi
- concilia heroum iuxta manesque beatos.
- Maeonium Ascraeumque senem, non segnior umbra
- accolis alternumque sonas et carmina misces:
- da vocem magno, pater, ingeniumque dolori,
- nam me ter relegens caelo [*]() terque ora retexens
- Luna videt residem nullaque Heliconide tristes
- solantem curas; tuus ut mihi vultibus ignis
- inrubuit cineremque oculis umentibus hausi,
- vilis honos studiis, vix haec in munera solvo
- primum animum, tacitisque situm depellere curis [*]() [*](caelo M: caelum Heinsius. )[*](tacitis curis M: tactis chordis Polster. poem was written three months after his father's death; still in any case he must have kept it by him for a long while before publishing it—if indeed the publication was not posthumous. )
- nunc etiam labente manu nec lumine sicco
- ordior adclinis tumulo, quo molle quiescis
- iugera nostra tenens, ubi post Aeneia fata
- stellatus Latiis ingessit montibus Albam
- Ascanius, Phrygio dum pingues sanguine campos
- odit et infaustae regnum dotale novercae.
- hic ego te—nam Sicanii non mitius halat
- aura croci, dites nec si tibi rara Sabaei
- cinnama, odoratas nec Arabs decerpsit aristas—
- inferiis cumulande sacris, te [*]() carmine plango
- Pierio; sume o gemitus et vulnera nati
- et lacrimas, rari quas umquam habuere parentes.