Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- aut pudor, amplexu tandem satiare petito—
- contigit!—et duras pariter reminiscere noctes.
- Digna quidem merces, et si tibi Iuno labores
- Herculeos, Stygiis et si concurrere monstris
- Fata darent, si Cyaneos raperere per aestus.
- hanc propter tanti Pisaea lege trementem
- currere et Oenomai fremitus audire sequentis,
- nec si Dardania pastor temerarius Ida
- sedisses. haec dona forent, nec si alma per auras
- te potius prensum aveheret [*]() Tithonia biga.
- Sed quae causa toros inopinaque gaudia vati
- attulit? hic mecum, dum fervent agmine postes
- atriaque et multa pulsantur limina virga,
- hic. Erato iocunda, doce. vacat apta movere
- colloquia et docti norunt audire penates.
- Forte, serenati qua stat plaga lactea caeli,
- alma Venus thalamo pulsa modo nocte iacebat
- amplexu duro Getici resoluta mariti. [*](prensum Parrhasius, aveheret Baehrens: prensa veheret, M. Oenomaus, were challenged by him to a chariot-race, on condition of forfeiting their lives if they were beaten. )
- fulcra torosque deae tenerum premit agmen Amorum;
- signa petunt qua ferre faces, quae pectora figi
- imperet; an terris saevire an malit in undis,
- an miscere deos an adhuc vexare Tonantem.
- ipsi animus nondum nec cordi fixa voluntas,
- fessa iacet stratis, ubi quondam conscia culpae
- Lemnia deprenso repserunt vincula lecto.
- hic puer e turba volucrum, cui plurimus ignis
- ore manuque levi numquam frustrata sagitta,
- agmine de medio tenera sic dulce profatur
- voce—pharetrati pressere silentia fratres.
- ‘Scis ut, mater," ait " nulla mihi dextera segnis
- militia; quemcumque hominum divumque dedisti,
- uritur, at quondam lacrimis et supplice dextra
- et votis precibusque virum concede moveri,
- o genetrix: duro nec enim ex adamante creati,
- sed tua turba sumus, clarus de gente Latina
- est iuvenis, quem patriciis maioribus ortum
- nobilitas gavisa tulit praesagaque formae
- protinus c nostro posuit cognomina caelo,
- hunc egomet tota quondam—tibi dulce—pharetra
- improbus et densa trepidantem cuspide fixi.
- quamvis Ausoniis multum gener ille petitus
- matribus, edomui victum dominaeque potentis
- ferre iugum et longos iussi sperare per annos,
- ast illam summa leviter—sic namque iubebas—
- lampade parcentes et inerti strinximus arcu.
- ex illo quantos iuvenis premat anxius ignes,
- testis ego attonitus, quantum me nocte dieque
- urgentem ferat, haud ulli vehementior umquam
- incubui, genetrix, iterataque vulnera fodi.
- vidi ego et immiti cupidum decurrere campo
- Hippomenes, nec sic meta pallebat in ipsa;
- vidi et Abydeni iuvenis certantia remis
- bracchia laudavique manus et saepe natanti
- praeluxi: minor ille calor, quo saeva tepebant
- aequora: tu veteres, iuvenis, transgressus amores,
- ipse ego te tantos stupui durasse per aestus
- firmavique animos blandisque madentia plumis
- lumina detersi. quotiens mihi questus Apollo,
- sic vatem maerere suum! iam, mater, amatos
- indulge thalamos, noster comes ille piusque
- signifer; armiferos poterat memorare labores
- claraque facta virum et torrentes sanguine campos,
- sed tibi plectra dedit mitisque incedere vates
- maluit et nostra laurum subtexere myrto.
- hic iuvenum lapsus suaque aut externa revolvit
- vulnera; pro! quanta est Paphii reverentia, mater,
- numinis: hic nostrae deflevit fata columbae.’
- Finierat 1; tenera matris cervice pependit
- blandus et admotis tepefecit pectora pennis,
- illa refert vultu non aspernata rogari:
- ‘grande quidem rarumque viris, quos ipsa probavi.
- Pierius votum iuvenis cupit, hanc ego formae
- egregium mirata decus, cui gloria patrum
- et generis certabat honos, tellure cadentem
- excepi fovique sinu nec colla genasque [*](finierat s: emis erat M. finis erat Pol. defeated in a race. death of a dove (a bird sacred to Venus): the parallel of )
- contere nec pingui crinem deducere amomo
- cessavit mea, nate, manus, mihi dulcis imago
- prosiluit. celsae procul aspice frontis honores
- suggestumque comae. Latias metire quid ultra
- emineat matres: quantum Latonia nymphas
- virgo premit quantumque egomet Nereidas exsto.
- haec et caeruleis mecum consurgere digna
- fluctibus et nostra potuit considere concha;
- et si flammigeras potuisset scandere sedes
- hasque intrare domos, ipsi erraretis, Amores.
- huic quamvis census dederim largita beatos,
- vincit opes animo, querimur iam Seras avaros
- angustum spoliare nemus Clymenaeaque deesse
- germina nec virides satis inlacrimare sorores,
- vellera Sidonio iam pauca rubescere tabo
- raraque longaevis nivibus crystalla gelari.
- huic Hermum fulvoque Tagum decurrere limo,
- —nec satis ad cultus—huic Inda monilia Glaucum
- Proteaque atque omnem Nereida quaerere iussi,
- hanc si Thessalicos vidisses, Phoebe, per agros
- erraret secura Daphne, si in [*]() litore Naxi
- Theseum iuxta foret haec conspecta cubile,
- Gnosida desertam profugus liquisset et Euhan.
- quod nisi me longis placasset Iuno querelis,
- falsus huic pennas et cornua sumeret aethrae
- rector, in hanc vero [*]() cecidisset Iuppiter auro. [*](Daphne, si in Baehrens: dafnes in M, Daphne, sin Phill. )[*](vero M: verso Herzoy, alio, fulvo, pluvio Markland, iterum Burmann. )
- sed dabitur iuveni, cui tu, mea summa potestas,
- nate. cupis, thalami quamvis iuga ferre secundi
- saepe neget maerens, ipsam iam cedere sensi
- inque vicem tepuisse viro.’Sic fata levavit
- sidereos artus thalamique egressa superbum
- limen Amyclaeos ad frena citavit olores.
- iungit Amor laetamque vehens per nubila matrem
- geminato temone sedet, iam Thybridis arces
- Iliaeae: pandit nitidos domus alta penates
- claraque gaudentes plauserunt limina cygni.
- digna deae sedes, nitidis nec sordet ab astris.
- hic Libycus Phrygiusque silex, hic dura Laconum
- saxa virent. hic flexus onyx et concolor alto
- vena mari rupesque nitent. quis purpura saepe
- Oebalis et Tyrii moderator livet aeni.
- pendent innumeris fastigia nixa columnis,
- robora Dalmatico lucent satiata metallo.
- excludunt radios silvis demissa vetustis
- frigora, perspicui vivunt in marmore fontes.
- nec servat natura vices: hic Sirius alget,
- bruma tepet versumque domus sibi temperat annum.
- Exsultat visu tectisque potentis alumnae
- non secus alma Venus, quam si Paphon aequore ab alto
- Idaliasque domos Erycinaque templa subiret.
- tunc ipsam solo reclinem adfata cubili:
- ‘Quonam hic usque sopor vacuique modestia lecti,
- o mihi Laurentes inter dilecta puellas?
- quis morum fideique modus? numquamne virili
- summittere iugo? veniet iam tristior aetas.
- exerce formam et fugientibus utere donis,
- non ideo tibi tale decus vultusque superbos
- meque dedi, viduos ut transmittare per annos
- ceu non cara mihi. satis o nimiumque priores
- despexisse procos, etenim hic tibi sanguine toto
- deditus unam omnes inter miratur amatque
- nec formae nec stirpis egens, nam docta per urbem
- carmina qui iuvenes, quae non didicere puellae?
- hunc et bissenos—sic indulgentia pergat
- praesidis Ausonii—cernes attollere fasces
- ante diem; certe iam nunc Cybeleia movit
- limina et Euboicae carmen legit ille Sibyllae,