Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- it fragor et magnae vincit [*]() vaga murmura Romae. [*](et quis s: et qui M. et cui s: it, cui Phill. )[*](tanto s: toto M )[*]( Martis Gronovius: montis M (from 59). )[*](vincit Heinsius: fingit M, frangit conj. Phill. )
- Ipse loci custos, cuius sacrata vorago
- famosique lacus nomen memorabile servant,
- innumeros aeris sonitus et verbere crudo
- ut sensit mugire forum, movet horrida sancto
- ora situ meritaque caput venerabile quercu.
- ac primum ingentes habitus lucemque coruscam
- expavit maioris equi terque ardua mersit
- colla lacu trepidans, laetus mox praeside viso:
- ‘salve, magnorum proles genitorque deorum,
- auditum longe numen mihi! nunc mea felix,
- nunc veneranda palus, cum te prope nosse tuumque
- immortale iubar vicina sede tueri
- concessum, semel auctor ego inventorque salutis
- Romuleae: tu bella Iovis, tu proelia Rheni,
- tu civile nefas, tu tardum in foedera montem
- longo Marte domas. quod si te nostra tulissent
- saecula, temptasses me non audente profundo
- ire lacu. sed Roma tuas tenuisset habenas.’
- Cedat equus, Latiae qui contra templa Diones
- Caesarei stat sede fori—quem traderis ausus
- Pellaeo, Lysippe. duci, mox Caesaris ora
- mirata cervice tulit—vix lumine fesso
- explores, quam longus in hunc despectus ab illo.
- quis rudis usque adeo, qui non, ut viderit ambos,
- tantum dicat equos quantum distare regentes?
- Non hoc imbriferas hiemes opus aut Iovis ignem
- tergeminum, Aeolii non agmina carceris horret
- annorumve moras: stabit, dum terra polusque,
- dum Romana dies. huc et sub nocte silenti,
- cum superis terrena placent, tua turba relicto
- labetur caelo miscebitque oscula iuxta,
- ibit in amplexus natus fraterque paterque
- et soror: una locum cervix dabit omnibus astris.
- Utere perpetuum populi magnique senatus
- munere. Apelleae cuperent te scribere cerac
- optassetque novo similem te ponere templo
- Atticus Elei senior Iovis, et tua mitis
- ora Tarans, tua sidereas imitantia flammas
- lumina contempto mallet Rhodos aspera Phoebo,
- certus ames terras et quae tibi templa dicamus,
- ipse colas; nec te caeli iuvet aula, tuosque
- laetus huic dono videas dare tura nepotes.
- Unde sacro Latii sonuerunt carmine montes?
- cui, Paean, nova plectra moves umeroque comanti
- facundum suspendio ebur? procul ecce canoro
- demigrant Helicone deae quatiuntque novena
- lampade solemnem thalamis coeuntibus ignem
- et de Pieriis vocalem fontibus undam,
- quas inter vultu petulans Elegea propinquat
- celsior adsueto divasque hortatur et ambit
- alternum fultura [*]() pedem decimamque videri
- se cupit et medias fallit permixta sorores.
- ipsa manu nuptam genetrix Aeneia duxit
- lumina demissam et dulci probitate rubentem,
- ipsa toros et sacra parat cinctuque [*]() Latino
- dissimulata deam crinem vultusque genasque
- temperat atque nova gestit minor ire marita.
- Nosco diem causasque sacri: te concinit iste—
- pande fores!—te. Stella, chorus; tibi Phoebus et Euhan
- et de Maenalia volucer Tegeaticus umbra
- serta ferunt, nec blandus Amor nec Gratia cessat
- amplexum niveos optatae coniugis artus
- floribus innumeris et olenti spargere nimbo.