Suasoriae

Latini declamatores in descriptione Oceani

non nimis uiguerunt; nam aut minus descripserunt, aut nimis curiose. nemo illorum potuit tanto spiritu dicere quanto Pedo, qui nauigante Germanico dicit:

Iam pridem pos terga diem solemque relinquunt, Iam pridem notis extorres finibus orbis

b.8

Per non concessas audaces ire tenebras Ad rerum metas extremaque litora mundi; Nunc illum pigris immania monstra sub undis Qui ferat Oceanum, qui saeuas undique pistris Aequoreosque canes, ratibus consurgere prensis. Accumulat fragor ipse metus. iam sidere limo Nauigia et rapido desertam flamine classem Seque feris credunt per inertia fata marinis Tam non felici laniandos sorte relinqui. Aera pugnaci Iuctatus rumpere uisu, Vt nihil erepto ualuit dinoscere mundo, Obstructa in talis effundit pectora uoces: Quo ferimur? fugit ipse dies orbemque relictum Vltima perpetuis claudit natura tenebris. Anne alio positas ultra sub cardine gentes Atque alium flabris intactum quaerimus orbem? Di reuocant rerumque uetant cognoscere finem Mortales oculos: aliena quid aequora remis Et sacras uiolamus aquas diuumque quietas Turbamus sedes?

Ex Graecis declamatoribus nulli melius haec suasoria processit quam Glyconi; sed non minus multa magnifice dixit quam corrupte: utrorumque faciam uobis potestatem. Et uolebam uos experiri non adiciendo iudicium meum nec separando a corruptis sana — potuisset enim fieri ut uos magis illa laudaretis quae insaniunt — et nihilominus poterit fieri, quamuis distinxerim. Illa belle dixit: ---sed fecit quod solebat, ut sententiam adiectione superuacua atque

tumida perderet; adiecit enim: --- Illud quosdam dubios iudici sui habet — ego non dubito contra sententiam ferre —: u(gi/aine gh=, u(gi/aine h(/lie: *makedo/nes ga\r xa/os ei)sple/ousi.