Institutio Oratoria

Quintilian

Quintilian. Institutio Oratoria, Volume 1-4. Butler, Harold Edgeworth, editor. Cambridge, Mass; London: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1920-1922.

* satura est

  1. sed nostrum istud vivere triste
  2. aspexi ,
cum infinito verbo sit usus pro appellatione; nostram enim vitam vult intelligi. utimur et verbo pro participio,
  1. magnum dat ferre talentum,
tanquam ferendum, et participio pro verbo, volo datum.

interim etiam dubitari potest, cui vitio simile sit schema: ut in hoc

  1. virus est vitium fugere:
aut enim partes orationis mutat ex illo virtus est
v7-9 p.448
fuga vitiorum, aut casus ex illo virtutis est vilium fugere; multo tamen hoc utroque excitatius. iunguntur interim schemata: Sthenelus sciens pugnae; est enim scitus Sthenelus [*]( scitus Sthenelus, vulgo: sciusticus, B: scius cus, A: sciens scitus, cod. monac .: suus scenalus, cod. arqentor . ) pugnandi.

transferuntur et tempora: Timarchides negat esse ei periculum a securi, (praesens enim pro praeterito positum est) et status:

  1. hoc Ithacus velit;
et, ne morer, per omnia genera per quae fit soloecismus.

haec quoque est, quam ἑτεροίωσιν vocant, cui non dissimilis ἐξαλλαγή dicitur, ut apud Sallustium neque ea res falsum me habuit et duci probare. ex quibus fere praeter novitatem brevitas etiam peti solet. unde eo usque processum est, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam et visuros ad videndum missos idem auctor dixerit.

quae ille quidem fecerit schemata, an idem vocari possint, videndum, quia recepta sint. nam receptis etiam vulgo auctore contenti sumus: ut nunc evaluit rebus agentibus, quod Pollio in Labieno damnat, et contumeliam fecit, quod

v7-9 p.450
a Cicerone reprehendi notum est; ad fici enim contumelia dicebant.

alia commendatio vetustatis, cuius amator unice Vergilius fuit:

  1. vel cum se pavidum contra mea iurgia iactat.—
    2. [*]( fingit, MSS. of Virgil. )
  2. progeniem sed enim Troiano a sanguine duci
  3. audierat .
Quorum similia apud veteres tragicos comicosque sunt plurima.

illud et in consuetudine remansit enimvero. his amplius apud eundem:

  1. nam quis te iuuenum confidentissime,
quo sermonis initium fit. sed
  1. tam magis illa tremens et tristibus effera flammis,
  2. quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae.
Quod est versum ex illo: quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget.

pleni talibus antiqui

v7-9 p.452
sunt; initio Eunuchi Terentius quid igitur faciam? inquit. alius : ain [*]( alius: ain, Halm : alius in, AG: allusit, some late MSS. ) tandem leno? Catullus in Epithalamio,
  1. dum innupta manet, dum cara suis est,
cum prius dum significet quoad, sequens usque eo.

ex Graeco vero translata vel Sallustii plurima, quale est, vulgus amat fieri, vel Horatii, nam id maxime probat, nec ciceris, nec longae invidit avenae, vel Vergilii,

  1. Tyrrhenum navigat aequor.
sed iam vulgatum actis quoque, saucius pectus.