Institutio Oratoria

Quintilian

Quintilian. Institutio Oratoria, Volume 1-4. Butler, Harold Edgeworth, editor. Cambridge, Mass; London: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1920-1922.

superest ex his, quae aliter significant, metalepsis, id est transumptio, quae ex alio tropo id alium velut viam praestat; * nisi id comoediis [*](I have added hie nisi id conoediis, cp. 39 below. ) et rarissimus et improbissimus, Graecis tamen frequentior, qui Centaurum qui Χείρων est Ἥσσονα et insulas ὀξείας θοάς [*]( Centaurum, Regius : scient aurum, AG.: Ἥσσονα , Meister : hoccona, AG : insulas oxias thoas, cod. par . 7530: insulamn ΕΜΨΙΑΣΘΟΑΣ AG. ) dicunt. nos quis ferat, si Verrem suem aut Aelium Catum doctum nominemus?

est enim haec id metalepsi natura, ut inter id quod transfertur et id quod transfertur [*]( et id quod transfertur, Halm : et id quo transfertur, cod. par . 7530: om. AG. ) sit medius quidam gradus, nihil ipse significans sed praebens transitum; quem tropum magis adfectamus, ut habere videamur, quam ullo id loco desideramus. nam id eius frequentissimum exemplum est cano canto, canto dico; ita cano, dice.

interest medium illud canto. nec diutius id eo morandum; nihil enim usus admodum video nisi, [*]( nihil enim nisi, Regiius: innisi nihil, AG. ) ut dixi, id comoediis.

cetera iam non significandi gratia sed ad ornandam et augendam orationem assumuntur. ornat enim epitheton, quod recte dicimus appositum, a nonnullis

v7-9 p.324
sequens dicitur. eo poetae et frequentius et liberius utuntur. namque illis satis est convenire id verbo, cui apponitur, itaque et dentes albos et humida vina id iis non reprehendemus; apud oratorem, nisi aliquid efficitur, redundat. tum autem efficitur, si sine illo, quod dicitur, minus est:

qualia sunt O scelus abominandum, o deformem libidinem. exornatur autem res tota maxime translationibus, cupiditas effrenata et insanae substructiones. et solet fieri aliis adiunctis epitheton tropus, ut apud Vergilium turpis egestas et tristis senectus. verum tamen talis est ratio huiusce virtutis, ut sine appositis nuda sit et velut incompta oratio, oneretur tamen multis.

nam fit longa et impedita, ut id quaestionibus eam iudices [*]( indices, vulgo: iungas, MSS. id quaestionibus is clearly corrupt. ) similem agmini totidem lixas habenti quot milites, cui et numerus est duplex nec duplum virium; quanquam non singula modo sed etiam plura verba apponi solent: ut

  1. coniugio Anchise Veneris dignate superbo.
Sed hoc quocunque modo:

duo vero [*]( quocunque vero, Spalding : queque verba, MSS. ) uni apposita ne uersum quidem decuerint. sunt autem, quibus non videatur hic omnino tropus, quia nihil vertat. nec

v7-9 p.326
est semper, [*]( nec, Spalding : necesse, MSS. ) sed id quod est [*]( sed id quod est, cod. Paris 7530: sed cum id est AG. ) appositum, si a proprio diviseris, per se significat et facit antonomasiam. nam si dicas, ille qui Numantiam et Carthaginem evertit, antonomasia est; si adieceris Scipio , appositum. non potest ergo esse seiunctum. [*]( seiunctum, Christ : iunctum, MSS. )

allegoria , quam inversionem interpretantur, aut aliud verbis aliud sensu ostendit aut etiam interim contrarium. prius fit genus plerumque continuatis translationibus, ut

  1. O navis, referent id mare te novi
  2. fluctus ; o quid agis? fortiter occupa
  3. portum ,
totusque ille Horatii locus, quo navem pro re publica, fluctus et tempestates pro bellis civilibus, portum pro pace atque concordia dicit.

tale Lucretii

  1. avia Pieridum peragro loca,
et Vergilii
  1. sed nos immensum spatiis confecimus aequor,
  2. et iam tempus equum fumantia solvere colla.