Institutio Oratoria

Quintilian

Quintilian. Institutio Oratoria, Volume 1-4. Butler, Harold Edgeworth, editor. Cambridge, Mass; London: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1920-1922.

inanima pro aliis generis eiusdem sumuntur, ut:

  1. classique immittit habenas;
v7-9 p.306
aut pro rebus animalibus inanima,
  1. ferron an [*]( ferron, Bücheler: ferro, MSS. : an, B: non, A. ) fato moerus Argivom occidit?
aut contra:
  1. sedet[*]( stupet, MSS. of Virgil. ) inscius alto
  2. accipiens sonitum saxi de uertice pastor.
Praecipueque ex his oritur mira sublimitas,

quae audaci et proxime periculum translatione tolluntur, cum rebus sensu carentibus actum quendam et animos damus, qualis est

  1. pontem indignatus Araxes,
et illa Ciceronis,

quid enim tuus ille, Tubero, destrictus id acie Pharsalica gladius agebat? cuius latus ille mucro petebat? qui sensus erat armorum tuorum? duplicatur interim haec virtus, ut apud Vergilium,

  1. ferrumque armare veneno.
Nam et veneno armare et ferrum armare translatio est. secantur haec id plures species [*]( species, added by Daniel. ) :

ut a rationali ad rationale et item de irrationalibus, et haec invicem, quibus similis ratio est, et a toto et a partibus. sed iam non pueris praecipimus, ut accepto genere species intelligere non possint.

ut modicus autem atque opportunus eius usus

v7-9 p.308
illustrat orationem, ita frequens et obscurat et taedio complet, continuus vero id allegorias et aenigmata exit. sunt etiam quaedam et humiles translationes, ut id de quo modo dixi, saxea est verruca, et sordidae.

non enim, si Cicero recte sentinam rei publicae dixit, foeditatem hominum significans, idcirco probem illud quoque veteris oratoris, persecuisti rei publicae vomicas. optimeque Cicero demonstrat cavendum, ne sit deformis translatio, (qualis est—nam ipsis eius utar exemplis— castratam morte Africani rem publicam, et stercus curiae Glauciam ) ne nimio maior aut,

quod saepius accidit, minor, ne dissimilis. quorum exempla nimium frequenter deprehendet, qui scierit haec vitia esse. sed copia quoque modum egressa vitiosa est, praecipue id eadem specie.

sunt et durae, id est a longinqua similitudine ductae, ut capitis nives et

  1. Iuppiter hibernas cana nive conspuit Alpes.
v7-9 p.310
in illo vero plurimum erroris, quod ea, quae poetis, qui et omnia ad voluptatem referunt et plurima vertere etiam ipsa metri necessitate coguntur, permissa sunt, convenire quidam etiam prosae putant.

at ego id agendo nec pastorem populi auctore Homero dixerim, nec volucres per aera nare, [*]( Per aera nare, Halm following Burmann: sperae sanare, G.: pennis remigare, A. ) licet hoc Vergilius id apibus ac Daedalo speciosissime sit usus. metaphora enim aut vacantem occupare locum debet aut, si id alienum venit, plus valere eo quod expellet.