Ex Ponto

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. te nisi momentis video paene omnibus absens.
  2. gratia quod [*](quod dis vel sit) menti quolibet ire licet.
  3. hac ubi perveni nulli cernendus in urbem,
  4. saepe loquor tecum, saepe loquente fruor.
  5. tum mihi difficile est, quam sit bene, dicere, quamque
  6. candida iudiciis illa sit hora meis.
  7. tum me, siqua fides, caelesti sede receptum
  8. cum fortunatis suspicor esse deis.
  9. rursus ubi huc redii, caelum superosque relinquo,
  10. a Styge nec longe Pontica distat humus,
  11. unde ego si fato nitor prohibente reverti,
  12. spem sine profectu. Maxime, tolle mihi.
  1. Naso suo (posuit nomen quam [*](quam cui) paene!) sodali
  2. mittit ab Euxinis hoc breve carmen aquis,
  3. at si cauta parum scripsisset dextra quis esses,
  4. forsitan officio parta querella foret.
  5. cur tamen, hoc aliis tutum credentibus, unus,
  6. appellent ne te carmina nostra, rogas?
  7. quanta sit in media clementia Caesaris ira,
  8. si nescis, ex me certior esse potes.