Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. inmemorem quam te quisquam convincat amici.
  2. non ita sunt fati stamina nigra mei.
  3. tu tamen, ut possis falsae quoque pellere culpae
  4. crimina, quod non es, ne videare, cave.
  5. utque solebamus consumere longa loquendo
  6. tempora, sermoni [*](sermone) deficiente die,
  7. sic ferat ac referat tacitas nunc littera voces,
  8. et peragant linguae charta manusque vices,
  9. quod fore ne nimium videar diffidere, sitque
  10. versibus hoc paucis admonuisse satis,
  11. accipe quo semper finitur epistula verbo atque meis distent ut tua fata!—vale.
  1. Quanta tibi dederim nostris monumenta libellis,
  2. o mihi me coniunx carior, ipsa vides,
  3. detrahat auctori multum fortuna licebit,
  4. tu tamen ingenio clara ferere meo;
  5. dumque legar, mecum pariter tua fama legetur,
  6. nec potes in maestos omnis abire rogos;
  7. cumque viri casu possis miseranda videri,
  8. invenies aliquas, quae, quod es, esse velint,
  9. quae te, nostrorum cum sis in parte malorum,