Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. utque refert, digitis saepe est nutuque locutus,
  2. et tacitam mensae duxit in orbe notam
  3. et quibus e sucis abeat de corpore livor,
  4. impresso fieri qui solet ore, docet:
  5. denique ab incauto nimium petit ille marito,
  6. se quoque uti servet, peccet ut illa minus,
  7. scit, cui latretur, cum solus obambulet, ipsas [*](ipse corr. Owen)
  8. cur [*](cui vel qui: cur σ ) totiens clausas exercet ante fores,
  9. multaque dat furti talis praecepta docetque
  10. qua nuptae possint fallere ab arte viros,
  11. non fuit hoc illi fraudi, legiturque Tibullus
  12. et placet, et iam te principe notus erat.
  13. invenies eadem blandi praecepta Properti:
  14. destrictus minima nec tamen ille nota est.
  15. his ego successi, quoniam praestantia candor
  16. nomina vivorum dissimulare iubet,
  17. non timui, fateor, ne, qua tot iere carinae,
  18. naufraga servatis omnibus una foret.