Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. crinibus et gelida membra levavit humo,
  2. se modo, desertos modo complorasse Penates,
  3. nomen et erepti saepe vocasse viri,
  4. nec gemuisse minus, quam si nataeque meumque [*](virique)
  5. vidisset structas corpus habere rogos,
  6. et voluisse mori, monendo ponere sensus,
  7. respectuque tamen non periisse mei.
  8. vivat, et absentem, quoniam sic fata tulerunt, vivat ut [*](et corr. Salmasius) auxilio sublevet usque suo.
  1. Tinguitur oceano custos Erymanthidos ursae,
  2. aequoreasque suo sidere turbat aquas.
  3. nos tamen Ionium non nostra findimus aequor
  4. sponte, sed audaces cogimur esse metu.
  5. me miserum! quantis increscunt aequora ventis,
  6. erutaque ex imis fervet harena fretis!
  7. monte nec inferior prorae puppique recurvae
  8. insilit et pictos verberat unda deos.
  9. pinea texta sonant, pulsi [*](pulsu Rothmaler) stridore rudentes,
  10. ingemit et nostris ipsa carina malis.
  11. navita confessus gelidum pallore timorem,
  12. iam sequitur victus, non regit arte ratem,