Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. ille tamen Veneris numine tutus erat.
  2. saepe ferox cautum petiit Neptunus Ulixen;
  3. eripuit patruo saepe Minerva suo.
  4. et nobis aliquod, quamvis distamus ab illis,
  5. quis vetat irato numen adesse deo?
  6. verba miser frustra non proficientia perdo.
  7. ipsa graves spargunt ora loquentis aquae,
  8. terribilisque Notus iactat mea dicta, precesque
  9. ad quos mittuntur, non sinit ire deos.
  10. ergo idem venti, ne causa laedar in una,
  11. velaque nescio quo votaque nostra ferunt,
  12. me miserum, quanti montes volvuntur aquarum!
  13. iam iam tacturos sidera summa putes,
  14. quantae diducto subsidunt ‘aequore valles!
  15. iam iam tacturas Tartara nigra putes,
  16. quocumque aspicio, nihil est, nisi pontus et aer,