Metamorphoses

Ovid

Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.

  1. “Mentis inops longaque venis confecta senecta.
  2. Et nimium vixisse diu nocet. Audiat istas,
  3. siqua tibi nurus est, siqua est tibi filia, voces.
  4. Consilii satis est in me mihi. Neve monendo
  5. profecisse putes, eadem est sententia nobis.
  6. Cur non ipsa venit? cur haec certamina vitat?”
  7. Tum dea “venit” ait, formamque removit anilem
  8. Palladaque exhibuit. Venerantur numina nymphae
  9. Mygdonidesque nurus: sola est non territa virgo.
  10. Sed tamen erubuit, subitusque invita notavit
  11. ora rubor rursusque evanuit, ut solet aer
  12. purpureus fieri, cum primum aurora movetur,
  13. et breve post tempus candescere solis ab ortu.
  14. Perstat in incepto stolidaeque cupidine palmae
  15. in sua fata ruit: neque enim Iove nata recusat,
  16. nec monet ulterius, nec iam certamina differt.
  17. Haud mora, constituunt diversis partibus ambae
  18. et gracili geminas intendunt stamine telas