Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- venerat, et pandis inductae cornibus aurum
- conciderant ictae nivea cervice iuvencae,
- turaque fumabant: cum munere functus ad aras
- constitit et timide, “si di dare cuncta potestis,
- sit coniunx, opto” (non ausus “eburnea virgo”
- dicere) Pygmalion “similis mea” dixit “eburnae.”
- Sensit, ut ipsa suis aderat Venus aurea festis,
- vota quid illa velint; et, amici numinis omen,
- flamma ter accensa est apicemque per aera duxit.
- Ut rediit, simulacra suae petit ille puellae
- incumbensque toro dedit oscula: visa tepere est.
- Admovet os iterum, manibus quoque pectora temptat:
- temptatum mollescit ebur positoque rigore
- subsidit digitis ceditque, ut Hymettia sole
- cera remollescit tractataque pollice multas
- flectitur in facies ipsoque fit utilis usu.
- Dum stupet et dubie gaudet fallique veretur,
- rursus amans rursusque manu sua vota retractat.