Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Sic ubi deceptae pars est mihi maxima noctis
- Acta, subit furtim lumina fessa sopor.
- Forsitan invitus mecum tamen, inprobe, dormis,
- Et, quamquam non vis ipse venire, venis.
- Nam modo te videor prope iam spectare natantem,
- Bracchia nunc umeris umida ferre meis,
- Nunc dare, quae soleo, madidis velamina membris,
- Pectora nunc nostro iuncta fovere sinu
- Multaque praeterea linguae reticenda modestae,
- Quae fecisse iuvat, facta referre pudet.
- Me miseram! brevis est haec et non vera voluptas;
- Nam tu cum somno semper abire soles.
- Firmius, o, cupidi tandem coeamus amantes,
- Nec careant vera gaudia nostra fide!
- Cur ego tot viduas exegi frigida noctes?
- Cur totiens a me, lente morator, abes?
- Est mare, confiteor, non nunc tractabile nanti;
- Nocte sed hesterna lenior aura fuit.