Ab urbe condita

quae cum essent nuntiata Marcello, legatos extemplo Syracusas misit, qui pacis fidem ruptam esse dicerent nec belli defuturam umquam causam, nisi Hippocrates atque Epicydes non ab Syracusis modo, sed tota procul Sicilia ablegarentur.

Epicydes, ne aut reus criminis absentis fratris praesens esset, aut deesset pro parte sua concitando bello, profectus et ipse in Leontinos, quia satis eos adversus populum Romanum concitatos cernebat, avertere etiam ab Syracusanis coepit:

nam ita eos pacem pepigisse cum Romanis, ut quicumque populi sub

renuntiandum igitur eis esse Leontinos quoque aequom censere se liberos esse, vel quod in solo urbis suae tyrannus ceciderit, vel quod ibi primum conclamatum ad libertatem relictisque regiis ducibus Syracusas concursum sit.

itaque aut eximendum id de foedere esse, aut legem foederis non accipiendam. facile multitudini persuasum;

legatisque Syracusanorum et de caede stationis Romanae querentibus et Hippocratem atque abire seu Locros seu quo Drallent, dummodo Sicilia cederent, iubentibus ferociter responsum est neque mandasse sese Syracusanis,

ut pacem pro se cum Romanis facerent, neque teneri alienis foederibus.