Satires

Horace

Horace. The Works of Horace. Vol. II. Smart, Christopher, editor. Philadelphia: J. Whetham, 1836.

  1. nec vereor, ne, dum futuo, vir rure recurrat,
  2. ianua frangatur, latret canis, undique magno
  3. pulsa domus strepitu resonet, vepallida lecto
  4. desiliat mulier, miseram se conscia clamet,
  5. cruribus haec metuat, doti deprensa, egomet mi.
  6. discincta tunica fugiendum est et pede nudo,
  7. ne nummi pereant aut puga aut denique fama.
  8. deprendi miserum est: Fabio vel iudice vincam.
  1. Omnibus hoc vitium est cantoribus, inter amicos
  2. ut numquam inducant animum cantare rogati,
  3. iniussi numquam desistant. sardus habebat
  4. ille Tigellius hoc. Caesar, qui cogere posset,
  5. si peteret per amicitiam patris atque suam, non
  6. quicquam proficeret; si conlibuisset, ab ovo
  7. usque ad mala citaret ‘Io Bacchae’ modo summa
  8. voce, modo hac, resonat quae chordis quattuor ima.
  9. nil aequale homini fuit illi: saepe velut qui
  10. currebat fugiens hostem, persaepe velut qui
  11. Iunonis sacra ferret; habebat saepe ducentos,