Historiarum Alexandri Magni

Semel omnino eam viderat, quo die capta est, nec ut ipsam, sed ut Darei matrem videret, eximiamque pulchritudinem formae eius non libidinis habuerat invitamentum, sed gloriae.

E spadonibus, qui circa reginam erant, Tyriotes inter trepidationem lugentium elapsus per eam portam, quae, quia ab hoste aversa erat, levius custodiebatur, ad Darei castra pervenit exceptusque a vigilibus in tabernaculum regis perducitur gemens et veste lacerata.

Quem ut conspexit Dareus, multiplici doloris expectatione commotus et, quid potissimum timeret, incertus: “Vultus,” inquit, “tuus nescio quod ingens malum praefert, sed cave miseri hominis auribus parcas: didici esse infelix, et saepe calamitatis solacium

Num, quod maxime suspicor, eloqui timeo, ludibria meorum nuntiaturus es mihi et,