Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Tris Eryci vitulos et Tempestatibus agnam
- caedere deinde iubet, solvique ex ordine funem.
- Ipse, caput tonsae foliis evinctus olivae,
- stans procul in prora pateram tenet, extaque salsos
- proiicit in fluctus ac vina liquentia fundit.
- Prosequitur surgens a puppi ventus euntes.
- Certatim socii feriunt mare et aequora verrunt.
- At Venus interea Neptunum exercita curis
- adloquitur, talesque effundit pectore questus:
- Iunonis gravis ira nec exsaturabile pectus
- cogunt me, Neptune, preces descendere in omnes;
- quam nec longa dies, pietas nec mitigat ulla,
- nec Iovis imperio fatisque infracta quiescit.
- Non media de gente Phrygum exedisse nefandis
- urbem odiis satis est, nec poenam traxe per omnem:
- reliquias Troiae, cineres atque ossa peremptae
- insequitur: causas tanti sciat illa furoris.
- Ipse mihi nuper Libycis tu testis in undis
- quam molem subito excierit: maria omnia caelo
- miscuit, Aeoliis nequiquam freta procellis,